بخش ۱ - مثنوی مسمّی به چمن و انجمن: به نام آن که آذر را چمن ساخت

بخش ۲ - کف نیاز به دربار بی نیاز به دعا گشودن و گوهر مدعا از نیسان عطا ربودن: خداوندا درین دیرینه منزل

بخش ۳ - آرایش شاهدان انجمن آرای سخن به زیور نعت خواجهٔ کونین صلّی الله علیه و آله المصطفین: نخستین مظهر لطف الهی

بخش ۴ - از خوان وصال به سرانگشت خامه نمکی چشیدن و عرض نیاز را به بساط خطاب کشیدن: عجب نبود که گردی دستگیرم

بخش ۵ - رخ طاعت به خاک ضراعت سودن و لب سوال به منتهی الآمال گشودن: به هجران، زاری دلهای خونین

بخش ۶ - شکفتن غنچهٔ منقبت امیر مومنان و سرور انس و جان اسدالله الغالب علیّ بن ابیطالب صلوات الله الملک المنان از شاخسار خامهٔ رطب اللّسان: پس از نعت رسول حق، سپاسی

بخش ۷ - چمن طرازی این صحیفهٔ لا ریب به ذکر اشارت غیب: درپن خلوتسرای عاری از عیب

بخش ۸ - شمع محبّت در انجمن غیرت افروختن و پروانه ی غیرت سوختن: محبت شیر و دل ها بیشه ی اوست

بخش ۹ - نخل بندی چمن بیان به تعریف بهار جان که فصل کامرانی ست و بهار جان که موسم گل افشانی: عجب عهدیست ایام جوانی

بخش ۱۰ - سلسله جنبانی داستان سرای این داستان در انجمن سماع دوستان: نگردد بوی گل در گل حصاری