گشته ست صفحه، دامن دشت ختن حزین

نازم خرام کبک همایون مثال را

در حکم ماست ملک سلیمانی سخن

گوییم شکر سلطنت بی زوال را

نیروی کلک ماست که بالیده از غرور

بر خاک عجز، ناصیهٔ پور زال را

اوج فلک در آب گهر گشته غوطه ور

کلکم گشوده تاکف دریا نوال را

لیکن ز شرم کوتهی از مدح مرتضی

غسلی برآورم، عرق انفعال را