نوای پرده سوزم، از کجا پیدا کند گوشی؟

زبان فهمی نمی یابم، که از دل وا کند گوشی

نمک ریزد به دامن داغ دل را پرده ی گوشش

اگر بلبل به این گلبانگ شور افزا کند گوشی

زبان ای خامهٔ شیرین نوا، خامش چرا داری؟

شلایین نغمه ای بردار، تا شیدا کند گوشی

به تقلید سخن چون طوطیان از نطق می لافد

زبان آموز احمق، کاشکی پیدا کند گوشی