|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به توصیف زیبایی و جذابیت فردی می‌پردازد که چشم‌ها و مویش را بسیار زیبا و حیرت‌انگیز توصیف می‌کند. شاعر می‌گوید که هیچ کس نمی‌تواند به خوبی او جلوه‌گری و زیبایی شخص را درک کند و از زیبایی او، مانند سنبل و موی افشان، چیزی جز شگفتی نمی‌بیند. او همچنین از درک و فهم خود نسبت به جذابیت‌های ظاهری می‌گوید و به سختی می‌تواند زیبایی مژگان دختری که به خواب رفته است را درک کند. در نهایت، شاعر از عمق زیبایی فرد سخن می‌گوید که فراتر از آنچه دیده می‌شود، می‌باشد.
هوش مصنوعی: کدام یک از چشم‌ها می‌تواند زیبایی او را ببیند؟ زیرا چشمی که منتظر است، از اثر پاهای او بیشتر به راه او توجه دارد.
هوش مصنوعی: غیر از سنبل، که نماد زیبایی و عطر است، هیچ چیز دیگری به خوبی موهای پر از عطر و زیبای او نیست. اگر بخواهید چیزی را در گلدسته قرار دهید، فقط کلاه او شایسته چنین جایی است.
هوش مصنوعی: کسی که مانند من به عمق و ظرافت سخن پی می‌برد، نمی‌تواند به سادگی از دیگران یاد بگیرد؛ چرا که او در خواب و آرامش، مژگان سیاهش را مخفی کرده است.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
زمانه بیشتر داند ز هرکس پیشگاهش را
ستاره نیکتر خواهد ز هرکس نیکخواهش را
گر اهریمن بنام او دعا کردی الهش را
بیفزودی ثوابش را بپالودی گناهش را
وگر آهو بچشم اندر کشیدی گرد راهش را
[...]
به زلف عنبرین روبند خوبان جلوه گاهش را
به نوبت پاس می دارند گلها خار راهش را
ز دست کوته مشاطه این جرأت نمی آید
مگر گردون ز پستی بشکند طرف کلاهش را
به این شوکت ندارد یاد، گردون صاحب اقبالی
[...]
چو من آراستم ز آیینه دل جلوه‌گاهش را
ز مهر افکند در آن عکس روی به ز ماهش را
سپاه غمزه در هر ملک دل کانشه برانگیزد
بویران ساختن اول دهد فرمان سپاهش را
نه تنها بر دلم تیر نگاه انداخت کز مژگان
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.