زهیر
زهیر در ۱ سال قبل، جمعه ۲۶ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۸:۱۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۶۰:
آهنگ خوانش آخرین مصرع چه طوریه؟
زهیر در ۱ سال قبل، جمعه ۲۶ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۵۱ در پاسخ به خامش دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۵:
گفتم که دو غزل ۷۵ و ۷۹ شبیه همند و نباید با هم اشتباه گرفته شوند، در یکی «خواجه» هست و در دیگری نیست.
زهیر در ۱ سال قبل، جمعه ۲۶ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۴۳ در پاسخ به رضا جوانروح دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۵:
خواجۀ خوش‌دامن در غزل ۷۹ هست نه غزل ۷۵
زهیر در ۱ سال قبل، جمعه ۲۶ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۴۱ در پاسخ به همایون دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۷۹:
با هم شبیه‌اند. ولی بیت‌هایی (مثل همین بیت آخر) درین غزل هست و در ۷۵ نیست.
زهیر در ۱ سال قبل، جمعه ۲۶ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۳۰ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۰۳۱:
این غزل یه جوریه، انگار مولانا وقتی داشته می‌سرودتش، هم‌زمان از شادی می‌رقصیده!!
زهیر در ۱ سال قبل، جمعه ۲۶ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۷:۲۲ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۵۸:
دیک در عربی یعنی خروس 🐓
زهیر در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۰۸ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۳۱ - ظاهر شدن فضل و زیرکی لقمان پیش امتحان کنندگان:
«هیچکدام از صفات پروردگار گرانبهایی‌اش به اندازه‌ی محبّت نیست.
خدا محبّت را منحصر به اولیای [دوستان] خودش قرار داده و خلاصه أَعَزّ [عزیزترین] تمامِ نِعَمِ [نعمت‌های] خدا محبّت است.
صفت محبّت برشش برای تقرّب بیشتر از سایر اوصاف است. بسیار این صفت آمال [آرزوها] و آرزو را ساقط [از بین رفته]؛ منیّت، خودسری و خودبینی را زایل [نابود] می‌کند و نور محبوب بیشتر در دل قرار می‌گیرد. این طفل یک شبه ره صد ساله می‌رود.»
دست‌نوشتۀ عالم ربّانی، حکیم الهی، صاحب نفس مطمئنّه و استادِ کلّ، شیخ حسنعلی نجابت قدّس سرّه الشّریف، متوفّی سال ۱۳۶۸ خورشیدی دربارۀ محبّت
لینک همین متن با صدای زنده‌یاد منوچهر اسماعیلی در آپارات، برش از مستند حدیث سرو
زهیر در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۲۲:۰۵ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر دوم » بخش ۳۱ - ظاهر شدن فضل و زیرکی لقمان پیش امتحان کنندگان:
هیچکدام از صفات پروردگار گرانبهایی‌اش به اندازۀ محبّت نیست.
خدا محبّت را منحصر به اولیای خودش قرار داده و خلاصه اَعَزّ تمامِ نِعَمِ خدا محبّت است.
صفت محبّت برشش برای تقرّب بیشتر از سایر اوصاف است. بسیار این صفت آمال و آرزو را ساقط؛ منیّت، خودسری و خودبینی را زایل می‌کند و نور محبوب بیشتر در دل قرار می‌گیرد. این طفل یک شبه ره صد ساله می‌رود.
زهیر در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۴۲ در پاسخ به احسان دربارهٔ عطار » تذکرة الأولیاء » ذکر بایزید بسطامی رحمة الله علیه:
مرگ مفاجاة یا مفاجاه یعنی مرگ ناگهانی. اشتباه به نظر نمی‌رسه تا نیاز به اصلاح داشته باشه.
ولی مفاجا به تنهایی و بدون ة یا هُ نمی‌دونم.
زهیر در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۳:۱۱ دربارهٔ عطار » سی فصل » بخش ۲۸:
با توجّه به بیت ۲۷ به بعد:
الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة امیر المؤمنین علی بن ابی طالب علیه السلام
زهیر در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۰۴ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۱۱۲:
این رباعی در گنجور چندین بار و از شعرای مختلف نقل شده:
۲- مولانا
۳- نجم الدین رازی در سه کتاب:
الف- مرصاد العباد من المبدأ الی المعاد
ب- رسالهٔ عشق و عقل (معیار الصدق فی مصداق العشق)
۴- ابوسعید ابوالخیر (همین صفحه)
رضاقلی خان هدایت در «تذکرۀ ریاض العارفین» این رباعی را از مولوی معرفی کرده.
زهیر در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۴:۰۳ دربارهٔ نجم‌الدین رازی » مجموعهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۳:
این رباعی چندین بار در گنجور از شعرای مختلف نقل شده:
۳- نجم الدّین رازی در سه کتاب:
الف- مرصاد العباد من المبدأ الی المعاد
ب- رسالهٔ عشق و عقل (معیار الصّدق فی مصداق العشق)
ج- مجموعه‌ی اشعار (همین صفحه)
رضاقلی خان هدایت در «تذکرۀ ریاض العارفین» این رباعی را از مولوی معرفی کرده.
زهیر در ۱ سال قبل، پنجشنبه ۲۵ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۳:۵۸ دربارهٔ نجم‌الدین رازی » مرصاد العباد من المبدأ الی المعاد » باب سیم » فصل بیستم:
این دو بیتِ آخر چندین بار در گنجور از شُعرای مختلف نقل شده:
۲- مولانا
۳- نجم الدّین رازی در سه کتاب:
الف- مرصاد العباد من المبدأ الی المعاد (همین صفحه)
ب- رسالهٔ عشق و عقل (معیار الصّدق فی مصداق العشق)
رضاقلی خان هدایت در «تذکرۀ ریاض العارفین» این رباعی را از مولوی معرفی کرده.
زهیر در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۵۰ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۷۳:
در نومیدی بسی امیدست
پایان شب سیه، سپیدست
زهیر در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۵:۴۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۷۴:
این «نی» همونه که در مثنوی شنیدیم ازش که چون حکایت می‌کند، از جدایی‌ها شکایت می‌کند، کز نیستان ...؟
زهیر در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۱۱:۳۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۷۷:
مصراع دومِ بیتِ اول وزنش اشکالی نداره؟
اصن چطور خونده میشه؟
زهیر در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۵۵ دربارهٔ امیرخسرو دهلوی » دیوان اشعار » چند رباعی » شمارهٔ ۳:
این رباعی، بدآموزی نداره؟
زهیر در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۶:۲۹ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۸۱:
به احتمال قوی منظور از عاقبت در بیت اول، «عاقبت اندیشی» بوده. کسی نظر دیگه‌ای داره؟
زهیر در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۱۱ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۸۲:
یکی دیگه از عاشقانه‌های مولویِ عاشق‌پیشه!😘
زهیر در ۱ سال قبل، چهارشنبه ۲۴ خرداد ۱۴۰۲، ساعت ۰۵:۰۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۹۸۴:
چاشْت یعنی: میان‌وعده‌ی قبل از ظهر