بر سر خاکم اگر یار گذاری بکند

روح باز آید و با جسم قراری بکند

هیچ دانی ز چه دامان فلک پرگهر است

خواست هر صبح بپای تو نثاری بکند

کرده حایل به رخ آن ترک حصاری خم زلف

تا به صبح از شب دیجور حصاری بکند

هر که از عقل زند دم به بر شیفتگان

عشق البته به بینیش مهاری بکند

دیگر از گردش گیتی چه تمنا دارد

عارف ار سیر خزانی و بهاری بکند

دهر چون تخته قضا مهره فلک کهنه حریف

کیست مردی که در این نرد قماری بکند

عاشق آن است که در عرصه شطرنج بلا

دین و دل مات رخ شاهسواری بکند

علم آموز و قناعت کن و عزلت بگزین

مرد باید که از این یک دو سه کاری بکند

وقت مردن نبرد حسرت دنیا در خاک

ورنه هر عربده جو دفع خماری بکند

«حاجبا» سعد شود طالع عالم زین پس

کوکب بخت تو گر زانکه مداری بکند