طوطی شکرخایم نیشکر نمی‌دانم
بلبل قفس زادم بال و پر نمی‌دانم
طفل مهد تقریرم عشق می‌دهد شیرم
نفع و ضر نمی‌یابم خیر و شر نمی‌دانم
با تو گفته‌ام حرفی شرح و بسط آن با تست
من نفس درازی را این قدر نمی‌دانم
من که هر گناهی را مغفرت روا دارم
جرم بی‌گناهی را مغتفر نمی‌دانم
مطلب دگر دارد ورنه آنقدر هم من
بلهوس دل خود را در به در نمی‌دانم
طینت دل و جانم کی سرشت ارکانم
ابره‌ام سراپا من آستر نمی‌دانم
ذات بی‌مثالت را من چگونه بستایم
کمترت نمی‌شاید بیشتر نمی‌دانم
هوش می‌پرستانم فکر تنگ‌دستانم
جا درون نمی‌یابم ره به در نمی‌دانم
می‌زنم به خود فیّاض گامی اندرین وادی
رهنما نمی‌بینم راهبر نمی‌دانم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر از عشق و احساس عمیق خود به محبوب صحبت می‌کند. او می‌گوید که تنها دانشی که دارد، نام محبوب است و همین کافی است. او از ضعف و ناتوانی خود ناله می‌کند و احساس حسرت عمیقی نسبت به عشقش دارد. شاعر می‌گوید که اگر همه چیز را به دست آورد، باز هم چیزی از خاک نیست که بر سرش بریزد. او به این فکر می‌کند که در کوی محبوب، هیچ کسی راهی ندارد و اشک‌هایش بی‌فایده هستند. در نهایت، او ابراز می‌کند که در این دشت پر از گل، به هیچ‌کجا نخواهد رسید و از حال خود و احساسش نسبت به محبوب بی‌خبر است.
هوش مصنوعی: من طوطی شیرینی هستم که نمی‌دانم چگونه نیشکر را بچشم و بلبل قفسی هستم که از پرواز بی‌خبرم.
هوش مصنوعی: طفل مهد به من عشق و محبت می‌دهد و من از این عشق بهره‌مند می‌شوم. در این حالت، نمی‌توانم به خوبی تشخیص دهم که چه چیزی برایم خوب است و چه چیزی بد.
هوش مصنوعی: من با تو صحبت کرده‌ام، اما توضیحاتم آنقدر زیاد نیست که بخواهم در موردشان به‌طور دقیق شرح دهم. نمی‌دانم اینقدر زمان برای صحبت‌های طولانی کافی است یا نه.
هوش مصنوعی: من هر نوع خطایی را می‌بخشم، اما گناه بی‌گناهی را نمی‌توانم ببخشم.
هوش مصنوعی: موضوع دیگری در کار است وگرنه من اینقدر هم دیوانه و دلباخته نیستم که دل خود را این‌گونه سرگردان و آواره بدانم.
هوش مصنوعی: دل و جان من از چه چیزی ساخته شده‌اند، نمی‌دانم. من مانند ابری هستم که تمام وجودم را می‌پوشاند، اما نمی‌دانم که درونم چه خبری است.
هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم تو را ستایش کنم در حالی که ذات بی‌نظیر تو فراتر از توانایی‌های من است؟ نمی‌توانم به درستی ارزش تو را درک کنم.
هوش مصنوعی: من نمی‌توانم در مکان‌هایی که مناسب فکر و اندیشه‌ام باشد جا پیدا کنم، زیرا ذهن افرادی که به خرد و دانایی اهمیت می‌دهند برای من تنگ و محدود است و نمی‌دانم چطور از این وضع خارج شوم.
هوش مصنوعی: من به خودم اعتماد می‌کنم و قدمی در این مسیر می‌زنم، اما راهنمایی نمی‌بینم و نمی‌دانم کدام راه را باید بروم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.