|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی‌های معشوق خود اشاره می‌کند و از زلف سیاه و چهره‌ی مانند ماه او تعریف می‌کند. او می‌گوید که زیبایی‌های معشوقش دل و دینش را ربوده و او را به نوعی تسخیر کرده است. به طور کلی، شعر به ستایش و عشق به معشوق می‌پردازد.
هوش مصنوعی: به خاطر خم زلف سیاهت جانم را قربانی می‌کنم و بر زیبایی چهره‌ات که مانند ماه می‌درخشد، فدای می‌شوم.
هوش مصنوعی: ای شاه، با چشمهای زیبا و مژگانی که داری، دین فایز را به غارت برده‌ای.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
نه بشکوهد دل من زین سپاهت
نه نیز امید دارم بارگاهت
شود چون پنبهٔ موی سیاهت
نه سر ماند نه پنبه در کلاهت
زهی چتر قمر طرف کلاهت
بغلطاق سحر زلف سیاهت
غلامی را قبا کوتاه کرده
هزاران خسرو صاحب کلاهت
اگر زلفت بجنباند نسیمی
[...]
همیشه باد سر یار کلاهت
کله گوشه کشیده سر به ماهت
مبادا چون بود آهنگ راهت
بغیر از مدرسه آرامگاهت
معرفی ترانه‌های دیگر
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.