|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به شدت تحت تأثیر غم و ناراحتی قرار دارد و حتی از شدت اندوهش نمی‌تواند ناله و زاری کند. او به کوی فایز اشاره می‌کند و به عشق و زیبایی‌های آنجا اشاره دارد که می‌تواند روح او را شاد کند، مانند صدای پرنده‌ها در باغ. این ندا و نوای دل‌انگیز می‌تواند جان او را تازه کند.
هوش مصنوعی: من به قدری در وضعیت بدی به سر می‌برم که نه فقط نمی‌توانم ناله کنم، بلکه حتی نمی‌توانم زاری هم بزنم.
هوش مصنوعی: اگر کسی به محله فایز بیاید، جان او مانند آواز پرنده‌ای از دشت و دمن طراوت می‌یابد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
اگر بادی برو جست از نزاری
برون آمد ازو صد بانگ و زاری
ز دروازه برون باشد مزاری
ز لطف ساکنانش مرغزاری
بیک سرزنده شد روشن هزاری
چو آن شمعی که سوزد بر مزاری
چنان زارم که از فرط نزاری
نه از من ناله می آید نه زاری
به گوش فایز ار آید دهد جان
نوای مرغ زار از مرغزاری
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.