|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر از گوینده خواسته می‌شود که به محبوبش نگاه کند و به او توجه کند. او از احساسات عمیق خود صحبت می‌کند و نشان می‌دهد که عشقش به محبوبش او را در حال کشتن می‌کند. در پایان، گوینده به محبوبش می‌گوید که با بوسه‌ای بر لبش، جانش را زنده کند.
هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که در این راه که می‌روی، زیبایی‌ات را به من نشان بده. جوانی‌ات را از دست داده‌ای، پس به فکر مرگ و زندگی‌ات باش.
هوش مصنوعی: تو با نگاه پر از魅魅 خود مرا به مرگ کشاندی، پس سکوت کن و بگذار جانم در تنم باقی بماند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مرا گویی که ترک خویشتن کن
اگر خواهی و گرنه کار من کن
تو تدبیر دوای خویشتن کن
برون شو،یا ز خون خود را کفن کن
ز بی رویی گذر رویی به من کن
ز روی مهر با من یک سخن کن
ز دستت آنچه می آید به من کن
و لیکن فکر جان خویشتن کن
بیا ای سیدا ختم سخن کن
سخن با عندلیبان چمن کن
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.