|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
|
پیشخان کاربر
|
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر
|
|
|
اعلان‌های کاربر
|
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط
|
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به نظاره و تلخیبی از آنچه در زندگی و وجود دارد اشاره می‌کند. او به وضوح نمی‌تواند حقیقت را درک کند و تصوری از آن ندارد. به نوعی به مسائل نامشهود و غیرقابل فهم زندگی اشاره می‌کند و براساس احساساتش به تفکری عمیق می‌پردازد. در نهایت، او از دندانی سخن می‌گوید که می‌تواند نماد یا نشانه‌ای از زندگی و واقعیت باشد.
هوش مصنوعی: چشم دوختن به چیزی که نتوانست به خوبی بیان شود، به مانند حالتی است که مفهوم آن در لبه دندان‌ها قرار دارد یا در قالبی مرتب و موزون است.
هوش مصنوعی: دهان او مانند نون تنوین است، فایز! که در کارها حساب و اندازه‌ای دارد اما مشخص نیست.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
کند نفرین بر آن سال و مه شوم
که دوری دادش از آرام و از بوم
صلیب زنگ را بر تارک روم
به دندان ظفر خاییده چون موم
چو آهن گشت از صلبی او موم
گشاده کرد قفل رومی روم
نه از چینم حکایت کن نه از روم
که من دل با یکی دارم در این بوم
هر آن ساعت که با یاد من آید
فراموشم شود موجود و معدوم
ز دنیا بخش ما غم خوردن آمد
[...]
دگر غالب زبانها، در ری و روم
کم از هندیست، شد اندیشهٔ معلوم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.