نگارینا! من آن خواهم که با توفیق یزدانی

همان مهری که مابین من و تو هست میدانی

شود تولید بین ما هر ایرانی و عثمانی

همان روز است می‌بینم، تبه این شاه ظلمانی

میان این دو قوم، الفت مقام معنوی دارد

دلیل منطق من را، کتاب مثنوی دارد

«چه خوش یادی هنوز ایران ز شاه غزنوی دارد»

به ویژه هان که الفتْمان، ز نو طرح نُوی دارد

چه سان بدخواهمان، آخر به هم زد آن بنایی را:

که در ما مثنوی بنهاد حیف آن صورت نایی را!!

«پی بیگانگان از دست دادیم آشنایی را»

افول آن بنا آوردمان، این تنگنایی را

ز یک ره می‌رویم، ار ما سوی بیت‌الحجر با هم

ازین رو اندرین ره، همرهیم و همسفر با هم

چرا زین رو نیامیزیم، چون شهد و شکر با هم

قرین یکدگر روز خوش و گاه خطر با هم