|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات
|
|
راهنمای نوار ابزار
|
|
پیشخان کاربر
|
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر
|
|
اعلانهای کاربر
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه)
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور
|
|
لغزش به پایین صفحه
|
|
لغزش به بالای صفحه
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور
|
|
نشان کردن شعر جاری
|
|
ویرایش شعر جاری
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری
|
|
شعر یا بخش قبلی
|
|
شعر یا بخش بعدی
|
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به مرگ پیامی میفرستد و به او میگوید که به جانش نزدیک شود، زیرا عمرش به پایان رسیده است. او از خود میپرسد که چگونه میتواند در چنین شرایطی در سرزمین ایران زندگی کند و در عین حال نگران به وقوع پیوستن دوباره وحشتهایی مشابه به دوران چنگیز است.
هوش مصنوعی: ای مرگ! به جانم نزدیک شو و به من بیفزا، زیرا که مدت عمرم به انتها نزدیک شده و پر شده است.
هوش مصنوعی: چطور میتوانم زنده بمانم وقتی که کشور ایران دوباره تحت سلطه چنگیز قرار میگیرد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
همی گفت این سخنهای دل انگیز
شده دو چشم خونریزش گهر نیز
چو در شب بر گرفتی راه شبدیز
شدندی جمله آفاق شبخیز
به بلبل باز گفت ای خفته برخیز
بیا خود را به بال من درآویز
ایا مخدوم شمسالدین تبریز
ازین جانهای پرآتش مپرهیز
که شهوت آتش است از وی بپرهیز
به خود بَر آتش ِ دوزخ مکُن تیز
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.