ای نفس سپیده دم جان دهمت بخدمتی

گر بجناب حضرت آصف عهد بگذری

بحر سحائب کرم کان مواهب نعم

مهر سپر مهتری اختر برج سروری

خواجه عماد ملک و دین آنکه بکلک درفشان

کرد سپهر فضل پر کوکب دری دری

آنکه ز رای او بجان لمعه نیم ذره را

از پی اقتباس شد مهر سپهر مشتری

چون برسی بحضرتش جان و جهان فدای تو

ز ابن یمین رسالتی گر بجناب او بری

گو شرف قبول تو یافته ام ز مقبلی

ورچه که دور بوده ام از در تو ز مدبری

وین شرف دگر که تو از ره بنده پروری

بر سر جمع برده ئی نام رهی بچاکری

ورد منست ازین طرب شعر تر سخنوری

کآب حیات میچکد از سخنش ز بس تری

بنده غریب شهر تو ای تو غریب در جهان

از تو غریب کی بود رسم غریب پروری

عمر تو باد تا ابد تا ز تو اهل فضل را

تا برسد بسروری مایه بود ببرتری