گنجور

 
ابن یمین

دوش دیدم ماه را مانند پیکی تیز رو

زهره با بر بط خرامان از پس و قاصد ز پیش

گفتم این تعجیل بهر چیست گفتا فرصت است

کین زمان بهرام و کیوانرا ز ما کندست نیش

سعد قاضی را ز بهر خطبه خواندن میبرم

تا عطارد آورد خورشید را در عقد خویش