ای دل ار خواهی گذر بر گلشن دارالبقا

جهد کن کز پای خود بیرون کنی خار هوا

ور نمیخواهی که پای از راه حق یکسو نهی

دست زن در عروه وثقای شرع مصطفی

راه شرع مصطفی از مرتضی جوزانکه نیست

شهر علم مصطفی را در بغیر از مرتضی

مرتضی را دان ولی اهل ایمان تا ابد

چون ز دیوان ابد دارد مثال انّما

غیر او را کس نزیبد از سلونی دم زدن

زانکه او داناست ما فوق السموات العلا

خلعت با زیب و زین انت منی کس نیافت

از نبی الا علی کو داشت فر انبیا

در سخا بود از دل و دستش خجل دریا و کوه

این سخن دارد مصدق هر که خواند هل اتی

بعد ازو در راه دین گر پیشوا خواهی گرفت

بهتر از اولاد معصومش نیابی پیشوا

کیستند اولاد او اول حسن وانگه حسین

آنکه ایشان را نبی فرمود امام و مقتدا

بندهٔ این هر دو مخدومیم در دیوان شرع

میکنم ثابت به حکم مصطفی این مدعا

از نبی من کنت مولاه چو تشریف علیست

از طریق ارثشان بس بندگان باشیم ما

بعد از ایشان مقتدی سجاد وانگه باقر است

چون گذشتی جعفر و موسی و سبط او رضا

پس تقی آنگه نقی آنگه امام عسکری

بعد از آن مهدی کزو گیرد جهان نور و صفا

کردگارا جان پاک هر یکی زین جمع را

از کرم در صدر فردوس برین ده متکا

بخشش ایدل زین بزرگان چون که هر یک بوده اند

در دریای فتوت گوهر کان سخا

پیروی کن گر نجات مخلصانت آرزوست

هر که را با خاندان عصمت آمد انتما

در طریق دین به هر کس اقتدا فرهنگ نیست

گر کنی باری به معصومان کن ای دل اقتدا

گر چه من کابن یمینم کرده ام عصیان بسی

لیک میدارم توقع زانکه هستم بی ریا

دوستدار خاندان مصطفی و مرتضی

کایزد از لطف و کرم بخشد بدان پاکان مرا