تا به مطلوب رسیدن‌کاریست
قاصدان دوری ره طوماریست
مپسندید درازی به نفس
که زبان تا نگزد لب، ماریست
بوی گل تشنهٔ تألیف وفاست
غنچهٔ پاس نفس بیماریست
کو وفا تاکسی آگاه شود
که محبت به‌گسستن تاریست
آن مژه سخت تغافل دارد
نخلیده به دل ما خاریست
داغ سودا نتوان پوشیدن
شمع راگل به سر بازاریست
موی ژولیده دماغت نرساند
ورنه سر نیز همان دستاریست
اگر این است دماغ طاقت
بر سرم سایهٔ گل‌کهساریست
قصهٔ عجز شنیدن دارد
در شکست پر ما منقاریست
مژه تهمت‌کش اشک آن‌همه‌نیست
بزم صحبت قدح سرشاریست
غافل از نشئهٔ این بزم مباش
خط پیمانه گریبان‌واریست
ندهی دامن تسلیم از دست
گردن ما ز بلندی داریست
خضر توفیق بلد می‌باید
جبهه تا سجده ره همواریست
چند موهومی خود را شمرم
عدد ذره‌کم بسیاریست
بیدل از قید خودم هیچ مپرس
دامن سایه ته دیواریست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بررسی مفاهیم پیچیده‌ای همچون عشق، وفا و حال و هوای دل می‌پردازد. شاعر با استفاده از استعاره‌ها و تصاویر زیبا، نشان می‌دهد که رسیدن به مقصود (عشق یا فهم عمیق) نیازمند تلاش و صبر است. او به عدم رضایت از درازنفس و ناپایداری در روابط اشاره می‌کند و به تبعات عشقی که موجب ناپایداری می‌شود، پرداخته است. همچنین، او به استفاده از نمادهایی همچون گل و شمع اشاره می‌کند تا نشان دهد که عشق و وفا همیشه نیازمند مراقبت و توجه است. در نهایت، شاعر خود را در حالتی از خودآگاهی و انتقاد از وضعیت درونی‌اش نشان می‌دهد و تاکید می‌کند که باید از قید و بندهای ذهنی آزاد شود.
هوش مصنوعی: رسیدن به هدف کار آسانی نیست و نیاز به تلاش و perseverance دارد. این مسیر همچون سفری طولانی و پرچالش است که باید با اراده و هدف‌مندی طی شود.
هوش مصنوعی: به طولانی کردن نفس خود که زبانتان به دندان برسد، راضی نباشید؛ چرا که این وضعیت مانند ماری است که خطرناک است.
هوش مصنوعی: عطر گل به خاطر تعهدی که دارد، حاکی از نیاز و عطش است و غنچهٔ تازه‌ای که در حال رشد است، نشانه‌ای از درک و احساس مشکل یا بیماری است.
هوش مصنوعی: وقتی کسی به عشق و محبت دلبسته می‌شود، دیگر نمی‌تواند به راحتی از آن دل بکند و ترک کند؛ زیرا این احساس مانند رشته‌ای است که وقتی به هم می‌پیوندد، قطع کردنش دشوار است.
هوش مصنوعی: آن مژه که به طور غیرمستقیم ما را نادیده می‌گیرد، در دل ما مانند خاری است که رنج می‌آورد.
هوش مصنوعی: عشق و آرزو را نمی‌توان پنهان کرد، مثل شمعی که در روشنایی خود را نشان می‌دهد؛ مانند گلی که در بازار جلوه‌گری می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر موهای نامرتب و آشفته‌ات را صاف کنی، باید بدان که در واقع سر تو هم به همین اندازه نیاز به پوشش و ساماندهی دارد.
هوش مصنوعی: اگر این وضعیت ادامه داشته باشد، سایه‌ای از زیبایی و آرامش بر من حاکم خواهد شد که همچون سایهٔ کوه‌های گل‌کهداری است.
هوش مصنوعی: داستان ناتوانی را می‌توان از نشانه‌های شکست در بال ما دریافت کرد.
هوش مصنوعی: مژه‌هایی که در آنها اشک نهفته است، تنها به آن اندازه نیستند؛ بلکه محفل گفت‌وگو و زیبایی همچون لیوانی پر از شراب است.
هوش مصنوعی: در این مهمانی غافل نباش، چرا که سرمستی و لذت آن همانند پیامی است که در دل یک لیوان شراب نهفته است.
هوش مصنوعی: اگر دامن تسلیم را از دست ما نگیری، از بلندی خودت فرود نیامدی.
هوش مصنوعی: برای رسیدن به موفقیت و توفیق در زندگی، باید خود را آماده و تربیت شده داشته باشیم، زیرا تنها در این صورت است که می‌توانیم به راحتی و بدون مانع به اهداف خود برسیم.
هوش مصنوعی: به چه دروغی، خود را کم‌شمار می‌شمارم، در حالی که تعداد زیادی هستم.
هوش مصنوعی: بیدل، از بند و محدودیت‌های خودم سوال نکن، چرا که حالا تنها سایه‌ای در گوشه‌ای از دیوار هستم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
که در آن منظره گل رخساریست
که جهان از رخ او گلزاریست
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.