به‌گلزاری‌که حسنت بی‌نقابست
خزان در برگریز آفتابست
زشرم یک عرق‌گل‌کردن حسن
چو شبنم صد هزار آیینه آبست
جنون ساغرپرست نرگس‌کیست
گریبان چاکی‌ام موج شرابست
ز دود سینه‌ام دریاب کامشب
نفس بال و پر مرغ‌کبابست
که دارد جوهر عرض اقامت
فلک تا ماه نوپا در رکابست
توهم مردهٔ نام است ورنه
چویاقوت آتش وآبم سرابست
درین دنیا چه دیبا و چه مخمل
همین وضع ملایم فرش خوابست
به چشم خلق بی (لاحول) مگذر
نظرها یک قلم مد شهابست
طرب خواهی دل از مطلب بپرداز
کتان چون شسته‌گردد ماهتابست
برو ای سایه در خورشیدگم شو
سیاهی‌کردنت داغ حجابست
نظر واکرده‌ای محو ادب باش
سؤال جلوه حیرانی جوابست
به هر سو بگذری سیر نفس‌کن
همین سطر از پریشانی کتابست
نگه باید به چشم بسته خواباند
گر این خط نقطه گردد انتخابست
خیال اندیش دیداریم بیدل
شب ما دلنشین آفتابست
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر شاعر به توصیف زیبایی و جذابیت یک گلزار می‌پردازد که در آن حسنت بی‌نقص و زیباست. او به خزان و آفتاب اشاره می‌کند و می‌گوید که همچنانکه گل‌ها در زیر نور آفتاب می‌درخشند، زیبایی همواره باقی می‌ماند. شاعر احساساتی چون عشق و جنون را با اشاره به شراب و شوق به آن بیان می‌کند. او به ناپایداری دنیا و لذت‌هایی که در آن وجود دارد، می‌پردازد و از ناپایداری و بی‌خودگی انسان به عنوان بخشی از این دنیا یاد می‌کند. در نهایت، شاعر به زیبایی و روشنی شب و روز و نکات ظریف زندگی اشاره می‌کند و از درک عمیق‌تری از زیبایی‌ها سخن می‌گوید.
هوش مصنوعی: در باغی که زیبایی تو بدون پرده و پوشش است، خزان به دور می‌شود و آفتاب می‌تابد.
هوش مصنوعی: به خاطر شرم و حیا، زیبایی چهره‌اش مانند شبنم، صدها هزار آینه را در آب به تصویر می‌کشد.
هوش مصنوعی: عشق و شیدایی من نسبت به باده و زیبایی نرگس مانند جنونی است. من در این حالتی که دارم، چنان غرق در شراب هستم که هیچ چیز دیگر برایم ارزش ندارد.
هوش مصنوعی: دود ناشی از سینه‌ام را درک کن، امشب نفس من مانند بال و پر یک مرغ کبابی است.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که هستی و وجود به صورت دائمی در حال حرکت و پیشرفت است، و حتی ماه جدید نیز همچون یک همسفر به این سفر ادامه می‌دهد. به بیان دیگر، همواره در حرکت و تغییر است و نمی‌تواند از این جریان زندگی خارج شود.
هوش مصنوعی: تو فقط تصویر و نامی از خود داری، اما من همچون یاقوتی هستم که آتش و آب را در خود دارد و حقیقتی فراتر از ظواهر را نمایان می‌سازد.
هوش مصنوعی: در این دنیا چه پارچه‌های گران‌قیمت و چه نرم‌ها، همه چیز در نهایت یک حالت آرامش و راحتی را می‌طلبد.
هوش مصنوعی: به چشمان مردم به سادگی نگاه نکن، زیرا تو همچون یک ستاره درخشان هستی که می‌تواند توجه‌ها را جلب کند.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از شادی و لذت بهره‌مند شوی، بهتر است دل را از موضوعات سخت و سنگین دور کنی؛ چون که پس از گذر از مشکلات، زیبایی و روشنی مانند ماه در شب تابناک جلوه‌گر می‌شود.
هوش مصنوعی: برو ای سایه، در نور خورشید ناپدید شو. سیاهی تو باعث شده که حجاب غم تبدیل به یک عذاب شود.
هوش مصنوعی: به هنگام مشاهده زیبایی‌ها و هنری که در مقابلت قرار دارد، با احترام و ادب رفتار کن. سوالاتی که در ذهنت ایجاد می‌شود، خود نشانه‌ای از شگفتی و تحیر توست که پاسخی برای آن وجود دارد.
هوش مصنوعی: هر جا که بروی، نفس بکش و آرامش را حس کن، چرا که هر کجا که می‌روی، نشانه‌ای از آشفتگی را همراه داری که در کتاب زندگی‌ات نوشته شده است.
هوش مصنوعی: برای رسیدن به آرامش و خواب راحت، باید به دقت و با احتیاط به موارد حساس نگاه کرد. اگر در انتخاب‌های خود دقت نکنیم، ممکن است به نتایج ناخوشایند برسیم.
هوش مصنوعی: حس و اندیشه ناشی از انتظار دیدار، همچون شب دلپذیری است که نور آفتاب بر دل ما می‌تاباند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
دلم چو زلف پریشان دوست پر تاب است
ز سوزناکی چو ماهیی که بر تابه‌ست
از آن زمان که بدیدم پر آب چشمانش
کنار من ز سرشک دو دیده غرقاب است
گزاف نیست ز سیلاب دیده گر گویم
[...]
بیا که بی تو دل خسته غرق خوناب ست
مرا نه طاقت صبر و نه زهره خواب ست
شب امید مرا روز روشنایی نیست
جز از رخ تو که در تیره شب چو مهتاب ست
یکی ببین که دل من چگونه می سوزد
[...]
سموم وادی امکان ز بس جگر تابست
گداز زهره خاکست هر کجا آبست
مرنج از شب تار و بیا به بزم نشاط
که پنبه سر مینای باده مهتابست
به خوابم آمدنش جز ستم ظریفی نیست
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.