مخمل و دیبا حجاب هستی رسوا نشد
چشم میپوشم کنون پیراهنی پیدا نشد
در فرامشخانهٔ امکان چه علم و کو عمل
سعی باطل بود اینجا هر چه شد گویا نشد
زآن حلاوتها که آداب محبت داشتهست
خواستم نام لبش گیرم لب از هم وانشد
گر وفا میکرد فرصتهای کسب اعتبار
از هوس من نیز چیزی میشدم اما نشد
انتظار مرگ شمع آسان نمیباید شمرد
سر بریدن منفعل گردید و یار ما نشد
دل به رنگ داغ ما را رخصت وحشت نداد
شکر کن ای ناله پروازت قفسفرسا نشد
بهر صید خلق در زهد ریایی جان مکن
زین تکلف عالمی بیدین شد و دنیا نشد
قانعان از خفت امداد یاران فارغند
موج هرگز دستش از آب گهر بالا نشد
از دل دیوانهٔ ما مجلسآرایی مخواه
سنگ سودا سوخت اما قابل مینا نشد
آتش فکر قیامت در قفا افتاده است
صد هزار امروز دی گردید و دی فردا نشد
خاک ناگردیده رستن از شکست دل کراست
موی چینی بود این مو کز سر ما وانشد
با زبان خلق کار افتاد بیدل چاره چیست
گوشهگیریهای ما عنقا شد و تنها نشد
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به توصیف احساسات و ناامیدیهای عاشقانه و اجتماعی خود میپردازد. او از عدم وجود عشق واقعی و تلاشهای بیهوده سخن میگوید و به مشکلات انسانی و اخلاقی اشاره میکند. با استفاده از تصاویر قوی، از احساسات عمیق خود و ناکامیهایش در عشق و زندگی مینویسد. وی به مسائلی همچون ریای زهد، سرخوردگی از عدم ارتباط واقعی و حسرت بر گذشتهها میپردازد. در نهایت، شاعر بیان میکند که تلاشها و آرزوهایش به نتیجه نرسیده و او همچنان در جستجوی معنای واقعی زندگی است.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که زیبایی و ظرافت زندگی میتواند مانند حجاب و پوششی باشد که حقیقت و واقعیت را پنهان میکند. اما در حال حاضر، من با چشمپوشی از این زرق و برقها، در جستجوی یک پیراهن واقعی و بیپرده هستم که نشاندهنده حقیقت باشد و نه تنها ظاهر زیبا.
هوش مصنوعی: در دنیای امکان، علم و عمل به تنهایی بیفایده است؛ هر چیزی که در اینجا تجربه میشود، به نظر میرسد که وجود نداشته و به فراموشی سپرده شده است.
هوش مصنوعی: به خاطر شیرینیهایی که عشق و محبت به همراه دارد، خواستم نام لبهایش را ببرم، اما لبهایش را از هم باز نکرد.
هوش مصنوعی: اگر فرصتها وفادار بودند و به من اعتبار میبخشیدند، من نیز میتوانستم به چیزی تبدیل شوم، اما این اتفاق نیفتاد.
هوش مصنوعی: انتظار مرگ شمع نباید ساده گرفته شود؛ زیرا وقتی شمع خاموش میشود، دیگر نمیتوان به آن تعلق خاطر داشت و محبوب ما نیز دیگر در دسترس نیست.
هوش مصنوعی: دل ما تحت تأثیر اندوه و درد قرار گرفته و به ما اجازه نداد که حس ترس را تجربه کنیم. بنابراین باید سپاسگزار باشی که با تمام درد و نالههایت، آنقدر آزاد باقی ماندی که قفس نتوانسته تو را اسیر کند.
هوش مصنوعی: برای به دست آوردن دلهای مردم، به تظاهر به زهد و دینداری نپرداز؛ زیرا که این نوع تظاهر باعث میشود که دنیا خالی از ایمان و دین شود.
هوش مصنوعی: کسانی که رضایت به چیزی دارند و نیازی به کمک دیگران ندارند، از مشکلات و سختیها بیخبرند. مانند موجی که هرگز دستش را به سمت جواهرات درون آب دراز نکرده است.
هوش مصنوعی: از دل دیوانهٔ ما انتظار نداشته باش که جشنی برپا کند. اگرچه دیوانه با احساسات شدیدی سر و کار دارد، اما روحش هنوز آنقدر پاک نشده که بتواند همانند گلاب برای دیگران زیبایی و محبت به ارمغان بیاورد.
هوش مصنوعی: فکر و اندیشه درباره قیامت و آینده در ذهنها شعلهور و پرحرارت است. هزاران روز گذشتهاند، اما هنوز هیچ اقدامی برای فردا صورت نگرفته است.
هوش مصنوعی: خاکی که هنوز جوانه نزده و به بار ننشسته، به خاطر دل شکستگی که دارد، نمیتواند به رشد برسد. این مو که چینی و خاص است، از سر ما جدا نمیشود.
هوش مصنوعی: بیدل میگوید که با ارتباط با مردم و گفتگو، مسائل و مشکلات حل میشود. اما از طرفی، اگر از جامعه دوری کنیم و به تنهایی زندگی کنیم، مانند پرنده افسانهای عنقا خواهیم شد که تنها و دورافتاده است. پس باید به حضور در جمع و گفتگو با دیگران اهمیت بدهیم تا از احساس تنهایی رهایی یابیم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هر که در راه حقیقت از حقیقت بینشان شد
مقتدای عالم آمد پیشوای انس و جان شد
هر که مویی آگه است از خویشتن یا از حقیقت
او ز خود بیرون نیامد چون به نزد او توان شد
آن خبر دارد ازو کو در حقیقت بیخبر گشت
[...]
خواجهٔ کم کاسهٔ ما آنکه از بهر طعام
هیچگاه از مطبخ او دود بر بالا نشد
مطبخی میخواست رو سازد سیاه از دست او
در همه مطبخ سیاهی آنقدر پیدا نشد
بخیه های زخم با شیرازه اعضا نشد
در غمت جمعیت خاطر نصیب ما نشد
حسن و عشق از اتحاد آینه روی همند
غنچه تا نگشود لب منقار بلبل وا نشد
حله فردوس اگر پوشد نباشد جامه زیب
[...]
از سیاهی دل به تقصیرات خود بینا نشد
مستی طاوس کم از عیب پیش پا نشد
تلخکامان جان شیرین را به رغبت می دهند
خون می هرگز و بال گردن مینا نشد
تا کف دریا نگردید استخوان سوده ام
[...]
در ازل نگشود چشمم تا غمش پیدا نشد
دیده ام چون شمع جز بر روی آتش وا نشد
گر به سویش ره نیابی، پا مکش از جستجوی
قطره بی سرگشتگی همصحبت دریا نشد
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.