گنجور

 
ملک‌الشعرا بهار

خوشا بهارا خوشا میا خوشا چمنا

خوشا چمیدن بر ارغوان و یاسمنا

خوشا سرود نوآئین و ساقی سرمست

که ماه موی میان است و سر و سیم تنا

خوشا توان‌گری عاشق و نکویی یار

خوشا جوانی با این دو گشته مقترنا

به فصلی ایدون کز خاربن برآید گل

نواخت باید برگل سرود خارکنا