هوش مصنوعی: این ابیات از شعر حافظ بیانگر روحیهٔ بلندپرواز و مقاومت شاعر هستند. او به خود می‌بالد که در برابر قدرت‌ها و شهان می‌ایستد و حتی اگر تحت فشار یا خطر قرار گیرد، به هویت و شأن خود پایبند است. او تشبیه می‌کند که چون حلاج، که به خاطر باورهایش جان باخت، او نیز در برابر ناملایمات تسلیم نمی‌شود و بر آن است که با اقتدار و عزت، به زندگی ادامه دهد.
فرشید برزگر در ۸ سال و ۱ ماه قبل، شنبه ۱۹ فروردین ۱۳۹۶، ساعت ۱۷:۰۳ نوشته:
با سلام در تکمیل فرمایش خانم آناهیتا دوبیتی و رباعی دو قالب کاملا مستقل هستند و البته وزن اصلی رباعی همان وزن لاحول و لا قوه الا بالله است و بیت و هشت وزن فرعی را نیز شامل می شود.. نکته ی بعدی اشکال در وزن عروضی این دو بیتی در مصراع چهارم است که در روی حرف دال در کلمه ی "کشند" از وزن خارج است متاسفانه دسترسی به نسخه ی چاپی ندارم اما این کلمه اگر "کُشَد" باشد اشکال وزنی برطرف می شود و معنا نیز آسیب نمی لیند سپاس
امپرور در ۷ سال و ۹ ماه قبل، چهارشنبه ۲۸ تیر ۱۳۹۶، ساعت ۱۵:۲۸ نوشته:
سلام خب الآن که دیدم بعضی ها اشتباهاً این دوبتی را رباعی می خوانند و یا فرقشان را نمی دانند اطلاعاتی ارائه نمایم: بدانید که رباعی و دوبیتی هیچ فرقی با هم ندارند الّا یک تفاوت که در وضنشان است یعنی هیچ رباعی با وزن دو بیتی وجود ندارد و یا برعکس (صرفاً جهت اطلاع رسانی نه خودنمایی)
باج گرفتن: کنایه از برتری داشتن، غلبه و استیلا جوشن: زره، جوشن پوشیدن: کنایه از مصونیت و در امان بودن از خطر تاج بر سر نهادن: کنایه از قدرت، بی نیازی و استغنا حلاج: تلمیح است یعنی کلمه ای که داستان و شرحی مفصل دارد، کنایه از منصور حلاج که برای اعتقاد و آزادگیش به دار آویخته شد معنا: من قانع و بی نیاز از شاهان هستم، کسی توان آسیب به من را ندارد زیرا از راه قناعت و وارستگی مانند شاهان احساس قدرت و بی نیازی دارم و تا پای جان برای آزادگی خود ایستاده ام زیبایی بیت در این است که انسانی ساده و درویش برای نشان دادن احساس خوب خود از قناعت و بی نیازی از تاج و زره و حالات شاهان استفاده کرده است تشبیه خود به حلاج چون کپسول کم حجمی است که معنای بسیاری را در آن فشرده کرده اند. تضاد فقر و سادگی با تصویر شاهانه ادبی و فنی و هنری است
یادآور این ابیات از حافظ است غلام همت آنم که زیر چرخ کبود / ز هرچه رنگ تعلق پذیرد آزاد است از بان سوسن آزاده ام آمد به گوش / کاندرین دیر کهن کار سبکباران خوش است
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این ابیات از شعر حافظ بیانگر روحیهٔ بلندپرواز و مقاومت شاعر هستند. او به خود می‌بالد که در برابر قدرت‌ها و شهان می‌ایستد و حتی اگر تحت فشار یا خطر قرار گیرد، به هویت و شأن خود پایبند است. او تشبیه می‌کند که چون حلاج، که به خاطر باورهایش جان باخت، او نیز در برابر ناملایمات تسلیم نمی‌شود و بر آن است که با اقتدار و عزت، به زندگی ادامه دهد.
هوش مصنوعی: من شخصی هستم که از قدرتمندان Money می‌گیرم و در عین حال با وقار و تظاهر به زیبایی و مقام، خود را معرفی می‌کنم.
هوش مصنوعی: اگر مردان به نامردان تسلیم شوند، همان‌طور که حلاج را به قتل رساندند، دیگر سرشان را پایین می‌آورند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
می‌خواهید شما بخوانید؟ اینجا را ببینید.
ز تاب و رنگ، مِثلِ ریزشِ زاج
ز سیم آویخته گسترده بر عاج.
سریر عرش را نعلین او تاج
امین وحی و صاحب سِرِّ معراج
انای تنگنا برداشت حلاج
چو پر شد بر سر آمد شد بتاراج
به عون امت مسکین و محتاج
شفاعت را به بالا کرده معراج
خصوصا شمس دین و ملک سراج
سراج انجمن و انگاه وهاج
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۱۴ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.