باباطاهر » دوبیتی‌ها » دوبیتی شمارهٔ ۱۷۱ بیا تا دست ازین عالم بداریم بیا تا پای دل از گل برآریم بیا تا بردباری پیشه سازیم بیا تا تخم نیکوئی بکاریم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر دعوت می‌کند که از مشکلات و سختی‌های زندگی رهایی یابیم و به جای آنها، به آرامش و نیکی روی آوریم. او به اهمیت صبر و کاشتن seeds of goodness در زندگی اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: بیایید از این دنیا دست بکشیم و دل‌مان را از دنیای مادی رها کنیم.
هوش مصنوعی: بیایید تا صبوری را سرلوحه کارمان قرار دهیم و بیایید تا Seed نیکویی را بکاریم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
سپاس و شکر ایزد چون گزاریم
مگر جان را به شکر او سپاریم
به نقدْ امشب چو با هم سازگار‌یم
نظر بر نسیهٔ فردا چه داریم؟
که تا امروز ازینجا بهره داریم
برای دیگران ما هم بکاریم
بیا کامروز شه را ما شکاریم
سر خویش و سر عالم نداریم
بیا کامروز چون موسی عمران
به مردی گرد از دریا برآریم
همه شب چون عصا افتاده بودیم
[...]
خداوندی چنین بخشنده داریم
که با چندین گنه امیدواریم
که بگشاید دری کایزد ببندد
بیا تا هم بدین درگه بزاریم
خدایا گر بخوانی ور برانی
[...]
معرفی ترانههای دیگر
تا به حال یک حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.