فلک بر هم زدی آخر اساسم
زدی بر خمرهٔ نیلی لباسم
اگر داری برات از قصد جانم
بکن آخر ازین دنیا اساسم
|
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
|
راهنمای نوار ابزار |
|
|
پیشخان کاربر |
|
|
اشعار و ابیات نشان‌شدهٔ کاربر |
|
|
اعلان‌های کاربر |
|
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
|
لغزش به پایین صفحه |
|
|
لغزش به بالای صفحه |
|
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
|
فعال یا غیرفعال کردن شماره‌گذاری خطوط |
|
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
|
نشان کردن شعر جاری |
|
|
ویرایش شعر جاری |
|
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
|
شعر یا بخش قبلی |
|
|
شعر یا بخش بعدی |
فلک بر هم زدی آخر اساسم
زدی بر خمرهٔ نیلی لباسم
اگر داری برات از قصد جانم
بکن آخر ازین دنیا اساسم
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر از بلایی که بر سرش آمده و از آسیب‌هایی که به او وارد شده صحبت می‌کند. او به ضمیر و احساسات خود اشاره می‌کند و از سرنوشتش گلایه دارد، همچنین دعوت به اقدام می‌کند و از دنیا می‌خواهد که اگر قصد آسیب دارد، هر چه زودتر آن را انجام دهد.
هوش مصنوعی: تو آسمان را به هم زدی و در نهایت، بر روی لباس نیلی‌ام، ضربه‌ای زدی.
هوش مصنوعی: اگر قصد داری که به من آسیب بزنی، بهتر است که مرا از این دنیا ببری، چون من در این دنیا هیچ چیز ندارم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
به حق آنکه یاری حق شناسم
که جز کشتن منه بر سر سپاسم
چنان حلقه بگوش و حق شناسم
که گوشم گیر و سرده در نخاسم
مکن در صورت از مانی قیاسم
که من صورتگری معنی شناسم
درین گلشن چنان کن روشناسم
که رنگ گل کند بلبل قیاسم
سزد گر من ز صرّافان هراسم
که قلب بخت خود را می شناسم
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.