گنجور

 
عطار

بخش ۱ - دیباچه: حمد وافر و ثنای متکاثره آفریدگاری را که نوع انسان ...

بخش ۲ - بسم الله الرحمن الرحیم: بلبلی از گلستان دور اوفتاد

بخش ۳ - غزل: ای سرو سردار خوبان جهان

بخش ۴ - بردن صبا نامۀ بلبل پیش گل وعاشق شدن او: پس صبا این بیتها بر لوح دل

بخش ۵ - غزل: من نمی‌دانم چه نیکو دلبرم

بخش ۶ - بردن صبا نامۀ گل به پیش بلبل و نیاز بلبل بحضرت گل: چون صبا بشنید آن گفتار او

بخش ۷ - آمدن قمری نزد بلبل و غمازی او از گل: پیش از آن دم کاید ازمحبوب ذوق

بخش ۸ - نومیدی بلبل از گل و رفتن او از باغ به بیوفائی گل: گفت بلبل من دگر نایم بباغ

بخش ۹ - غزل: ای چون من صد بنده و چاکر ترا

بخش ۱۰ - ندامت گل از استعفاء خود و بخشیدن بزاری بلبل: نرم شد در عشق بلبل خاطرش

بخش ۱۱ - غزل: ای پر آتش داشته پیوسته دل

بخش ۱۲ - ادامه: چون بخوانی این غزل با او بگوی

بخش ۱۳ - آوردن باد صبا مژدۀ بلبل از گل و بر سر پیمان آمدن او: گفت با بلبل که شادی کن کنون

بخش ۱۴ - پشیمان شدن بلبل از عمر ضایع و در غفلت گذراندن: گفت بلبل و ای ازین جان باختن

بخش ۱۵ - شکایت گل از بلبل به پیش باد صبا و عشق او بغیر: باز برگفتار بلبل شد نسیم

بخش ۱۶ - آوردن باد صبا بلبل را به نزد گل و وصال ایشان با هم: هر دو با هم آمدند تا گلستان

بخش ۱۷ - آمدن باغبان در بوستان و چیدن گلها و نومید شدن بلبل: هر گلی کان بود بر شاخی بچید

بخش ۱۸ - غزل: سالها بودم ز عشق گل بدرد

بخش ۱۹ - غزل: هی که را رنگی بود بی کر و فر

بخش ۲۰ - نالیدن بلبل در فراق گل: بلبل از باد صبا در بوستان

بخش ۲۱ - حکایت: آن شنیدی گفت پیری با پسر

بخش ۲۲ - در مناجات و ختم کتاب: یا الهی رحمت آور از کرم