گلبنان انجمن خاص بیاراسته‌اند
بلبلان خوش به نواسنجی برخاسته‌اند
شاهدان چمن از لطف تقاضای بهار
غازه کردند رخ خویش و خود آراسته‌اند
لیک گلچهره‌بتان در همه فصل و همه وقت
آنچنانند نه خود یک سر مو کاسته‌اند
عارفانی که به گل نغمه چو بلبل سنجند
گلبنانند که از گلبن دل خاسته‌اند
همه درویش تو آشفته‌صفت ای مولا
کسوت مهر تو بر خویش به پیراسته‌اند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: در این ابیات، شاعر به زیبایی و شکوه طبیعت و محبت بهار اشاره می‌کند. بلبلان با آواز دلنشین خود درختان را نوازش می‌کنند و گل‌ها به استقبال بهار آمده‌اند. همچنین به زیبایی همیشگی معشوقان اشاره می‌شود که هیچگاه از جذابیت خود نمی‌کاهند. عارفانی که به زیبایی گل‌ها عشق می‌ورزند، در واقع از نیکویی‌های عشق الهی الهام می‌گیرند. شاعر در پایان به توصیف درویشانی می‌پردازد که خود را با عشق الهی زینت کرده‌اند.
هوش مصنوعی: در کوه‌های لبنان، جایی ویژه و زیبا برای جمع شدن گل‌ها ایجاد شده است و بلبل‌های خوش‌آواز به خواندن و نواختن مشغولند.
هوش مصنوعی: شاهدان چمن به خاطر زیبایی بهار تماشایی و جذاب از خود نشان داده و خود را آراسته‌اند.
هوش مصنوعی: با وجود اینکه گلچهره‌گان در هر زمان و هر فصلی آنچنان جذاب و دلربا هستند، حتی به اندازه یک مو هم از زیبایی آنها کاسته نشده است.
هوش مصنوعی: آنان که مانند بلبلان، به زیبایی و عطر گل‌ها آواز می‌خوانند، افرادی هستند که از باغ دل خود به این گل‌ها دست یافته‌اند.
هوش مصنوعی: همه درویشان به خاطر محبتی که به تو دارند، لباس عشق و دوستی را بر تن کرده‌اند و به همین خاطر دچار آشفتگی و دیوانگی شده‌اند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.