خهخه به نام ایزد آن روی کیست یارب
آن سحر چشم و آن رخ آن زلف و خال و آن لب
در وصف حسن آن لب ناهید چنگ مطرب
بر چرخ حسن آن رخ خورشید برج کوکب
مسرور عیش او را این عیش عادتی غم
بیمار هجر او را این مرگ صورتی تب
نقشی نگاشت خطش از مشک سوده بر گل
دامن فکند زلفش بر روز روشن از شب
دامیست چین زلفش عقل اندرو معلق
جزعیست چشم شوخش سحر اندرو مرکب
گه مشک میفشاند بر مه ز گرد موکب
گه ماه مینگارد در ره ز نعل مرکب
در پیش نور رویش گردون به دست حسرت
بربست روی خود را بشکست نیش عقرب
بردارد ار بخواهد زلف و رخش به یک ره
ترتیب کفر وایمان آیین کیش و مذهب
در من یزید وصلش جانی جوی نیرزد
ای انوری چه لافی چندین ز قلب و قالب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر درباره زیبایی و ویژگیهای دلربای معشوق سخن میگوید. شاعر به وصف چهره، زلف و لبهای معشوق پرداخته و عشق ویرانکنندهاش را بیان میکند. او از زیباییهایی چون چشمهای سحرآمیز و زلفهای پیچیده یاد کرده و نشان میدهد که این زیباییها در دلش حسرت و غم را به وجود آورده است. در نهایت، شاعر به درد و عذابی که از دوری معشوق میکشد اشاره میکند و میگوید که این عشق، فراتر از مسایل دینی و مذهبی است و برای او ارزش بیشتری دارد.
هوش مصنوعی: با نام خدا، آن چهرهی زیبا و دلربا کیست؟ ای کاش میدانستم آن چشمان سحرآمیز، آن صورت دلنشین، آن موهای مجعد، آن خال و آن لب چه کسی هستند.
هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت لبان شخصی اشاره دارد که به ناهید (فرشته یا الهه زیبایی) تشبیه شده است. مانند اینکه صدای خوش موسیقی در آسمان به خاطر زیبایی چهرهاش برکشیده میشود و مشابهتی با درخشش خورشید و ستارهها دارد. به طور کلی، شاعر زیبایی این فرد را به نمادهای زیبا و دلنشین در طبیعت ایهام میکند.
هوش مصنوعی: شادی ناشی از خوشی او مانند عیشی است که به عادت تبدیل شده و غم ناشی از دوری او مثل مرگ و دردهای جسمانی است.
هوش مصنوعی: نقشی زیبا از خط خوش بر روی گل دامن کشیده شده و زلف او در روشنایی روز همچون شب به نظر میرسد.
هوش مصنوعی: چینی زلف او مانند دام است که عقل را در آن به تردید فرو میبرد و چشمش مانند سحر، در آن شرایط را زیبا و شگفتانگیز میسازد.
هوش مصنوعی: گاهی بوی خوش مشک از دور و از کنار جمعی به مشام میرسد و گاهی نیز نور ماه بر اثر نعل اسبها در مسیر میتابد.
هوش مصنوعی: در برابر زیبایی و نور چهرهاش، آسمان به دلیل حسرت بر دستش را گرفته و رویش را پنهان کرده است؛ گویی که نیش عقرب چهرهاش را شکسته است.
هوش مصنوعی: اگر بخواهد، میتواند با زلف و چهرهاش، هم کفر و هم ایمان را به یک نحو مرتب کند و آداب و رسوم هر دو را به یک شکل درآورد.
هوش مصنوعی: در من، عشق وصل او مثل جان من ارزش ندارد. ای انوری، چرا به خاطر قلب و ظاهر اینقدر ادعا میکنی؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
رغبت به عاشقان کن ای جان صدر غایب
بنشین میان مستان اینک مه و کواکب
آن روز پرعجایب وان محشر قیامت
گشتهست پیش حسنت مستغرق عجایب
چون طیبات خواندی بر طیبین فشاندی
[...]
قندیست آتشینرو، شمعیست انگبینلب
ماه سپهرکسوت، مهر هلالغبغب
قطران مشک و خالش از مُشک و گل مُسَلسَل
کافور آب و خاکش از شیر و می مرکب
ترک جهانفروزش گنجی ز نیمروزش
[...]
ای زلف و عارض تو با هم چو روز در شب
خورشید را ز رویت گاهی عرق، گهی تب
با روی تو اگر مه دعوی کند به خوبی
از اوج آسمانش در کش به چاه نخشب
چشمت به طاق ابرو پیوسته تیر در قوس
[...]
ای عقل ذوفنونان پیش تو طفل مکتب
از فیض بارگاهت لبریز دست مطلب
گویم پی دعایت تا صبح ز اول شب
ای عنصر تو مخلوق از کبریای مشرب
گفتی بلب رسانم از اشتیاق جانت
جان من است آن لب امشب بیار بر لب
از سرو و گل چو خواهی امشب که هست در بر
مهر وی سر و قامت مشکبوی سیم غبغب
از تاب جعد مویت وز آفتاب رویت
[...]
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال ۵ حاشیه برای این شعر نوشته شده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
reply flag link
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.