گنجور

 
اهلی شیرازی

خودستایی عیب درویشان بود

لیک اگر پرسی ز فضل اندوزیم

سامری در پیش من گوساله ایست

کزید بیضاست سحر آموزیم

عیسی ام در نطق و از تجرید نیست

سوزنی تا چاک دامان دوزیم

با هنر حرمان عجب داغیست سخت

ای فلک تا کی بحرمان سوزیم

نیستم فیروزه ای چرخ فلک

کز پس مردن دهی فیروزیم