الله الله مگر اینواقعه خواب است و خیال

که مرا بخت رسانید به معراج وصال

یار خود آمد و احوال دلم دید که چیست

که پیامم نه صبا برد بسویشش نه شمال

گرنه خود خضر بسروقت اسیران آید

تشنه بادیه میرد بتمنای زلال

نه همین چهره من شسته شد از ابر کرم

که بشست از رخ امید جهان گرد ملال

در دل چرخ فلک گشت مگر زینت چرخ

که مرا قرعه اقبال در افتاد بفال

بر من این فیض سعادت همه دانی که ز چیست

اثر سایه خورشید زمان بحر کمال

شیخ نجم الحق و الدوله والدین مسعود

اختر برج سعادت فلک عز و جلال

رهبر راهروان ره حق از همه ره

واقف حال فقیران جهان در همه حال

حلم او گر ز ازل سایه فکندی بزمین

خاک محتاج نبودی بگرانی جبال

بسکه از معتدلش بازوی مظلوم قویست

زیر چنگال کبوتر شده شاهین چنگال

ناورد ما در ایام دگر فرزندی

بچنین صورت خوب و بچنین حسن و جمال

آفتاب کرمش گر ز افق تیغ زند

زر کند خاک ره و لعل شود سنگ سفال

ای بلند اختر، از اندیشه ما بیشتری

فهم ما را نبود در سر و کار تو مجال

سر خط عقل بود این که محالست چو تو

مشق ما نیز همین شد که محالست محال

مدعی کی ز ترقی بکمال تو رسد

سبزه شوخ است ولی نگذرد از شاخ نهال

در ترقی است جمال هنرت روز بروز

حسن بختست مآل تو زهی حسن مآل

آنچنان در پی خوشنودی خلقی که بود

راضی از جاه و جلال تو خدا جل جلال

هرکه یابد ز سحاب کرمت یکقطره

همچو دریا شود از مال جهان مالا مال

آن کریمی تو که در عدل و کرم مثل تو نیست

خلق عالم همه خواهان که کنند از تو سوال

کمترین بنده درگاه تو بر قیصر روم

مینویسد بتحکم که بده مال و منال

تو ببزم طرب اسوده دل و همت تو

دشمنان را همه خون ریخته بی جنگ و جدال

دشمن و دوست کمر بست بخدمت برتو

همه در حلقه فرمان تو زنجیر مثال

گر ترازوی خرد قدر تو سنجد باطور

صد بود قاف و قار تو و او یک مثقال

هرکه زد در ره مهر تو بعلت قدمی

رشته سر بر زند اندر قلم پاش چو نال

چهره بخت تو مستغنی از این مدح منست

هیچ منت نبرد صورت خوب از خط و خال

من که در فکر سخن خواب شبم هست حرام

بکر فکرم همه سحرست زهی سحر حلال

اهلی خاک نشین بنده درگاه تو شد

بامید نظری قطع نظر از زر و مال

گر تو را چشم عنایت سوی این بنده بود

صدر بزمش چه تفاوت کند از صف نعال

بدعا ختم کنم قصه خود تا نشود

خاطر نازکت آزرده این قال و مقال

تا فلک گاه سپر پیش نهد از خورشید

گه کمان بر سر چنگ آورد از جرم هلال