Bahar در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۳۲ دربارهٔ وحشی بافقی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۲۹۵:

من یکم تناقض می بینم بین شعر اصلی که هم در دیوانی که از بافقی دارم و هم اینجا که گنجور زحمت کشیدن و قرار دادن و بین شعری که آقای چاووشی خوانده اند اگر کسی اطلاع داره دوست دارم بدونم این غزل رو برای تبدیل به ترانه روش کار شده یا غزل کامل رو خوندن؟ که در کتاب یا اینجا فقط گزیده ای از ابیات هست که البته بعید می دونم چون حداقل دیوانی که من دارم از جمله کاملترین دیوان بافقی هستش و واقعا برام جای سوال هستش که بجز بیت اول که مال بافقی هست باقی ابیات رو کی سروده؟

ندا در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۳:۰۲ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۳:

merce
اگر عطار گبر است، بقیه ی شعرهایش که مثل عقیده ی مسلمانان است یعنی از او نیست؟
به نظرم عطار بزرگ تر از این حرف هاست که یک عقیده ی غیر انسانی مثل همبستری با مادر و خواهر را تایید کند.
اگر هم این گونه باشد نباید او را از افتخارات ایران بدانیم.
مادر مقامش بالاتر از این است که مردهای خانواده با او همبستر شوند.
بعضی اوقات چه تاریخ بدی داشته ایم ما...
این بدتر از جهاد نکاح عربستانی هاست.

ندا در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۵۲ دربارهٔ فخرالدین اسعد گرگانی » ویس و رامین » بخش ۵۹ - بیمار شدن ویس از فراق رامین:

شعرش خیلی جذاب و خوندنیه. به خصوص برای کسایی که دوست دختر یا دوست پسرشون رو تازه از دست دادن.

تارا در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۳۵ دربارهٔ عطار » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۹۳:

از آن مادر که من زادم، دگر باره شدم جفتش ... از آنم گبر می خوانند که با مادر زنا کردم
این بیت به معنی زنا کردن نیست بلکه تمثیلی است برای رسیدن به درجه ای از شهود که در آن شریعت دیگر کاربردی ندارد. یعنی اتصال مستقیم به منبع هستی، بنابراین حتی به بدیهی ترین دستورات شریعت و عرف رفتارهای انسانهای معمولی جامعه نیازی ندارم.
آن چه استاد ازل گفت بگو می‌گویم (حافظ)
مادر در مصرع اول منبع هستی است و مادر و زنا در مصرع دوم، شریعت و رفتارهای کلیشه ای و تقلیدی و عرف مردم معمولی است.

ناشناس در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۳۲ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۳:

«فوق العاده
است»

ناشناس در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۲۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۷۵۹:

لطفا بیت اول
"اه" را به "وه" تصحیح بفرمایید
نظر امید کاملا صحیح است

پارسا در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۲:۱۷ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۰۲:

در جواب دکتر ترابی و محمد بگم که به نظر من به همین صورت که هست معنی کاملتر وزیباتری داره و نباید جابجا شه

محمد در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۱:۳۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر پنجم » بخش ۵۹ - داستان آن کنیزک کی با خر خاتون شهوت می‌راند و او را چون بز و خرس آموخته بود شهوت راندن آدمیانه و کدویی در قضیب خر می‌کرد تا از اندازه نگذرد خاتون بر آن وقوف یافت لکن دقیقهٔ کدو را ندید کنیزک را به بهانه به راه کرد جای دور و با خر جمع شد بی‌کدو و هلاک شد به فضیحت کنیزک بیگاه باز آمد و نوحه کرد که ای جانم و ای چشم روشنم کیر دیدی کدو ندیدی ذکر دیدی آن دگر ندیدی کل ناقص ملعون یعنی کل نظر و فهم ناقص ملعون و اگر نه ناقصان ظاهر جسم مرحوم‌اند ملعون نه‌اند بر خوان لیس علی الاعمی حرج نفی حرج کرد و نفی لعنت و نفی عتاب و غضب:

با سلام خدمت دوستان.
لطفا اشتباه های املایی مرا ببخشید.
یکی امتحان بود که بنده امتهان نوشته بودم.و دیگری این جمله که : بهتر است به خودت برسی یا : بهتر است به خودمان برسیم.
ممنون

مهدی در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۱:۰۱ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » درد زندگی [۲۵-۱۶] » رباعی ۱۸:

خیام می گوید که امدن و و رفتن ما هیچ سودی ندارد.
سود برای که؟ یعنی برای چه کسی سود ندارد؟
باید گفت برای همه.
یعنی این امدن و شدن نه برای خود شخص سودی دارد،نه برای دیگران و نه حتی برای دنیا!
اولا شاید شخص به ظاهر اثری از خود به جای بگذارد اما این اثر بعد از مردن او هیچ سودی برایش نخواهد داشت،هیچ سودی. مثلا اعمال خودش را می بیند که بهد از مردن سودی به حالش نخوهند داشت به فرض مثال همین تقویم جلالی،ایا بعد از مرگ حاصلی برای خیام خواهد داشت؟ ایا این اندازه گیری دقیق فصول و ماهها نفعی به حال او خواهد داشت؟گیرم که رسیدن بهار را به دقیق ترین شکل محاسبه کرده باشد،ایا با رسیدن بهار خیام نیز چون سبزه دوباره از خاک سرد خواهد رست؟ ایا این همه تعریف و تمجید از خیام سودی به حال او دارد و هوشیاری اش را دوباره به او اعطا خواهد کرد تا دوباره زنده و ذیشعور شود؟
نه!
هیچ سودی برای او نخواهد داشت و خیام به فراست دریافته است که دیگر امید امدنش نیست و چو رفتی رفتی.
ثانیا این میراث به جای مانده نه تنها برای خود شخص،بلکه برای دنیا نیز هیچ سودی ندارد.زیرا تمامی این افکار علمی و فلسفی در بستر هیچ بوجود امده است.مانند اینکه صفر را بر صفر اضافه کنی،که نتیجه باز هم همان صفر خواهد بود.

مهدی در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۴۱ دربارهٔ خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » درد زندگی [۲۵-۱۶] » رباعی ۱۷:

شاعر این ابیات از بودن خود و از زندگانی اش کلافه است. زیرا می بینید که زندگی حتی با تمام خوشی های گاه گاهش نیز ارزش زیستن را ندارد.
اما به ظاهر بین مصرع اول و دوم تضادی وجود دارد. در مصرع اول می گوید که اگر اختیار امدن با من بود نمی امدم و زندگی کردن ارزش تحمل این همه رنج و سختی را ندارد. اما در مصرع دوم می گوید که اگر رفتن و مردن به اختیار من بود از این دنیا رخت بر نمی بستم. راز این تضاد و دوگانه گویی در چیست؟
مصرع اول مربوط به دوره ای است که انسان هنوز به ناز در کتم عدم خوابیده بوده و هیچ رغبتی برای بیداری و امدن به جهانی پر از نیاز،حرکت،و جهانی که نیش و نوش به هم است؛ نداشته است.
اما مصرع دوم به زمان بعد از افرینش مربوط است. زیرا گرچه انسان در جهانی پر از سختی و بلایا زیست می کند اما همواره با وحشتی بزرگتر نیز دست به گریبان است و ان رفتن و مردن و نیست شدن است. زیرا انسان به احساس و هوشیاری جدید خود در این دنیای تازه خو گرفته است و این فکر که روزی فراخواهد رسید که هوشیاری و شعور خود را از دست بدهد برای او دهشتناک است و از این روی در بین بد و بدتر همین جهان پر از احتیاجات و حوایج را به نیستی و از دست دادن شعور و هوشیاری ترجیح می دهد.
و انسان همواره در بین این دو بدی و انتخاب یکی از ان دو در تردید است و زندگانی خود را با تلخکامی سپری می کند.
و بیت پایانی بیانگر ارزوی چنین انسان مرددی است که بیان می دارد ای کاش اصلا بوجود نمی امده تا مجبور به زندگی کردن و انتخاب باشد؛زیرا راحتترین و بهترین راه همان بوده است که از همان ابتدا نه بوجود می امده نه شعوری می داشته و نه مجبور به رفتن و از دست دادن هوشیاری خود بوده باشد.

مهدی کاظمی در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۰۷ دربارهٔ مولانا » مثنوی معنوی » دفتر اول » بخش ۸۲ - سؤال کردن رسول روم از عمر رضی‌الله عنه از سبب ابتلای ارواح با این آب و گل جسم:

تو که جزوی کار تو با فایده‌ست
پس چرا در طعن کل آری تو دست
تو با انکه وجودی جزیِی و ناچیز بشمار میایی همواره کار تو همراه با فایده است پس چطور ممکن است که در فایده تعلق روح به بدن خدشه و ایراد در می اوری؟
گفت را گر فایده نبود مگو
ور بود هل اعتراض و شکر جو
اگر سخن گفتن سودی ندارد انرا نگو ... تو مقصود نادیدنی خود را در قالب کلمات نمایش میدهی ... پس اگر در سخن گفتنت فایده میبینی انرا بگو و اعتراض نکن و شکر بجا بیاور .....
شکر یزدان طوق هر گردن بود
نی جدال و رو ترش کردن بود
شکر و سپاس حق تعالی مانند طوقی است در هر گردنی و شکر و سپاس گذاری بر هر کسی واجب است نه اینکه ازین طوق بنالی و رو ترش کنی حتی اگر زندگی بکامت خوش نیومد هم باید شکر را بجا بیاوری و اگر بلایی در تو انداخت گلایه نکن (که جور یار خوشتر است) ....
گر ترش‌رو بودن آمد شکر و بس
پس چو سرکه شکرگویی نیست کس
اگر رو ترش کردن روش تو است برای شکر گذاری پس سرکه از همه شکر گذار تر است چون ترش است .....
سرکه را گر راه باید در جگر
گو بشو سرکنگبین او از شکر
اگر سرکه بخواهد گوارای جگر ادمی شود باید با قند و شکر ترکیب شود تا سرکه انگبین شود ....
معنی اندر شعر جز با خبط نیست
چون قلاسنگست و اندر ضبط نیست

رساندن معنی در شعر ناگریز همراه اشتباه است ... مثل قلاب سنگ که وقتی میچرخه دیگه نمیشه سریع نگه ش داشت و تحت کنترل دراورد ......
پیوند به وبگاه بیرونی

edris۰۵۳۵ در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، سه‌شنبه ۲۲ دی ۱۳۹۴، ساعت ۰۰:۰۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱:

سلام. اگه یزید هم گفته باشد٬ و حافظ تقلید کرده باشد٬ دلیل نمیشه که به یزید ارادت داشته؛ بلکه از اون مصرع استفاده کرده .

زارا در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۴۹ دربارهٔ سعدی » بوستان » باب چهارم در تواضع » بخش ۱۱ - حکایت خواجه نیکوکار و بنده نافرمان:

بد است این پسر طبع و خویش ولیک مرا زو طبیعت شود خوی نیک پسر به معنی زاده و فرزند

جاوید مدرس اول رافض در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۴، ساعت ۲۳:۱۸ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۰۱:

**************************************
**************************************
دوستان ..................... بهر دهانش بنگرید
کاو به چیزی مختصر چون باز می‌ماند ز من!
جان دادم از: 17 نسخه (803، 814- 813، 823، 824، 825، 843 و 11 نسخۀ متأخر یا بی‌تاریخ) نیساری
جان داده‌ام: 5 نسخه (819، 822، 827 و 2 نسخۀ بسیار متأخر) قزوینی- غنی، خانلری، عیوضی، جلالی نائینی- نورانی وصال، سایه، خرمشاهی- جاوید
جان دادن از: 1 نسخۀ متأخر (858)
جان دارم از: 1 نسخۀ متأخر (859)
خون خوردم از: 1 نسخۀ بسیار متأخر (893)
جان می‌دهم: 1 نسخۀ بی‌تاریخ
35 نسخه غزل 393 را دارند و 9 نسخه از جمله نسخه‌های مورخ 801، 813 و 816 بیت فوق را ندارند.
************************************
***********************************

کمال در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۴، ساعت ۲۲:۴۰ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۳۹:

جمع آن : 11699

حسین توفیقی در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۳۸ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۱۹۸۷:

مصرع دوم شعر چهارم باید به این صورت تصحیح شود:
چو عباس دبس زوتر ز شکرفروش گد کن
"زوتر" (zootar) برای اصلاح وزن شعر و "گد کردن" (gad kardan) به معنای "گدایی کردن" است.

نخود هر آش در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۱۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۲:

بابک جان،
نگران مباش ، چیزی از دست نداده ای!
گمان نمی برم اگر فرزند او نمی بود، کس به صدای او گوش میداد .
در باب دانگ ، با 6 دانگ موافق نیستم ، دست بالا سه دانگ و چند حبه !. که دانگی به پسر رسیده است.
با درودها

بابک در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۴، ساعت ۲۱:۰۴ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۲:

نخود جان،
درود بر شما.
با صدای پسر جز یکی دو مورد که پدر را همراهی می کرد، متاسفانه آشنایی دیگری ندارم.
ولی "دانگی صدای خوش " اگر که پدر مورد نظر است بیش از کم کمال بی مهریست، که باید گفت شش دانگی خوش و تمام عیار....
و نه هر ادیب و شعر شناسی قادر به دکلمه موزون اشعار است، چه رسد به آواز کشیدنشان ....

علی در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۴، ساعت ۲۰:۱۳ دربارهٔ خیام » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱:

سلام من به دلیل علاقه ای که به رباعیات خیام دارم بیشتر منابع رو مطالعه کردم و به نظر من این رباعی منسوب به خیام است. به نظر من با خوندن رباعیات خیام از صادق هدایت خیلی راحت به نوع نگرش خیام و جهان بینی اون پی میبریم. وقتی خیام رباعی میگه انقدر عمیق و جهان شمول هست که نمیشه هر چیزی رو به او نسبت داد.

جاوید مدرس اول رافض در ‫۹ سال و ۵ ماه قبل، دوشنبه ۲۱ دی ۱۳۹۴، ساعت ۱۹:۴۲ دربارهٔ حافظ » غزلیات » غزل شمارهٔ ۴۲۳:

************************************
************************************
شست و شویی ...... به خرابات خرام
تا نگردد ز تو این دَیرِ خراب آلوده
کن و آنگه: 21 نسخه (801، 816، 821، 824، 827 و 16 نسخۀ متأخّر یا بی‌تاریخ) قزوینی- غنی، نیساری، جلالی نائینی- نورانی وصال، سایه، خرمشاهی- جاوید
بکن آنگه: 15 نسخه (803، 813، 814- 813، 819، 822، 823، 825، 843 و 7 نسخۀ متأخّر یا بی‌تاریخ) خانلری، عیوضی
کن و سرخوش: 1 نسخه (818)
37 نسخه از جمله تمام نسخِ کاملِ کهنِ مورّخ غزل 414 و بیت فوق را دارند.
****************************************
****************************************