مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۳۱ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۹:
فعلاتُ فاعلاتن فعلاتُ فاعلاتن
مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۳۰ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۸:
فعلاتن مفاعلن فع لن
مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۲۸ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۷:
فعلاتن فعلاتن فعلن
مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۲۷ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۶:
مفاعلن فعلاتن مفاعلن فع لن
مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۲۵ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۵:
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۲۴ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۴:
مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۲۲ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۳:
مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن
مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۲۱ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۲:
فعلاتن مفاعلن فعلن
مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۵ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۱:
فعلاتن فعلاتن فعلاتن فَعَلُن)
مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۴ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۱۰:
فعولن فعولن فعولن فعل(فَعَل)
مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۲ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۹:
فعلاتن فعلاتن فعلن
مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۱۰ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۰۸:
فعلاتن مفاعلن فعلن
رضا گودرزی در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۲:۵۳ دربارهٔ اوحدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۵۷۱:
در مصرع دوم کلمه ی "مثلت" به اشتباه "مثلث" تایپ شده.
جعفر عسکری در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۱:۵۳ دربارهٔ فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۸۰:
سلام.
"چه" در مصرع دوم بیت دوم و بیتهای سوم و چهارم به "چو" تبدیل شود
بعد از "می ناب" ویرگول گذاشته شود تا مفهوم بهتر ادا شود
من هم با دوست عزیز جناب عبدالی موافقم
باید به جای "جوی جبینت"، "خوی جبینت" باشد
توضیحات و دلایلشون کاملا منطقی و درست است
میتواند "و" در بین کلمات "فقیر" و "مسکین" نباشد
nabavar در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۱:۲۷ دربارهٔ سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۴۴:
نیلوفر گرامی
در تأئید فرمایش 7 ، عطار نمونه ی زیبایی ارائه کرده :
شیخی به زنی فاحشه گفتا مستی
هر لحظه به دام دگری پا بستی
گفت شیخا هر آنچه گویی هستم
آیا تو چنان که می نمایی هستی”
آن شیخ را گندم نمای جو فروش دانسته،
چون به خلوت میرود آن کار دیگر می کند.
زنده باشید
محسن کاملی در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۱:۲۳ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۷۱۵:
یارب تو در لطف به ما بگشایی
و اسرار نهان پرده ها برداری
کارم نرسد به جایی الا تو به من
از لطف نهی جامه ی شیدایی
این شعر جناب ابوالخیر خیلی زیبا و دلچسبه...
محسن کاملی در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۱:۲۰ دربارهٔ ابوسعید ابوالخیر » رباعیات نقل شده از ابوسعید از دیگر شاعران » رباعی شمارهٔ ۷۱۶:
وه وه که چه زیبا بفرمودی تو
اسرار و رموز جمله بیزیدی تو
بر عاشق و عشق و جامه ی شیدایی
هر دم که شود نکته بگزیدی تو
علیرضا در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۰۸:۲۶ دربارهٔ مولانا » دیوان شمس » غزلیات » غزل شمارهٔ ۲۷۰۷:
با سلام خدمت دوستان
شکی نیست که این غزل مولانا در مورد حادثه کربلا و شهیدان کربلاست. اما دید مولانا به این حادثه دید عاشقانس. و نگاهشم اینه که حسین (ع) خودشو از قید و بندها با اون سطح آزاد کرده . ( کجایید ای در زندان شکسته - یا پرنده تر ز مرغان هوایی ) . پس این جایگاه و عظمت و رها شدن از بندها اونم با اون سطح پاکبازی جای گریه کردن نداره و باید یاد گرفت. در نهایتم میگه که این چیزایی که میبینیم تو دنیا مثل کف روی آب دریا هستن و اصل پایین تره. اگه میخوای اصلو ببینی باید کف ها رو کنار بزنی.
یا علی
سید احمد مجاب در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۰۱:۲۵ دربارهٔ عرفی » غزلیات » غزل شمارهٔ ۹۷:
کسی که بهر جفای تو خو (کند) به ستم
بر او مشور که بر خویشتن جفا کرده است
مهدی مح در ۸ سال و ۱۱ ماه قبل، جمعه ۱۶ مهر ۱۳۹۵، ساعت ۱۳:۳۲ دربارهٔ سیف فرغانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۲۰: