حاشیه‌ها
خیام چه خوش گفتی، روح تو شود شاد
دنیا همه عشرت است و باقی بر باد
گفتی تو هزار از گل و کوزه و مرگ
کس نیست که پند تو پذیرد، فریاد !……………………………… ( مسعود)
بسیار آمدند و به تقلید از وی سرودند
اما هیچ یک نه چون او سرودند
و نه چون او نگاشتند
گویی که رباعی را برای خیام ابداع کرده بودند
پیش از او کس نتوانست رباعی ناب بسراید
و کس نیز پس از او نتوانست چون او بسراید
هر که آمد جهد بی ثمر کرد
.
خیام، رسول شعر فارسی بود
خیام، بزرگ پیامبر شعر فارسی بود
به احترامش سر تعظیم فرو آوریمپ
و خاک آستانش بوسیممسعود موسی زاده در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۲۲:۱۶ دربارهٔ خیام شاعر
چند بیت از این غزل به مولانا نیز نسبت داده شده است.
مهدی در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۲۲:۱۰ دربارهٔ غزل شمارهٔ ۲۸
لازم به ذکر است که این شعر به سنایی نیز نسبت داده شده است و در همین مجموعه به شماره ۲۸ در غزلیات سنایی درج شده است. متاسفانه من فرصتی برای بررسی دقیق‌تر این موضوع نداشته‌ام.
مهدی در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۲۲:۰۷ دربارهٔ غزل شمارهٔ ۳۶۴
در بیت هشتم اشتباه تایپی ذیده میشود:
صد حج قبول (و نه سد حج قبول)
مهدی در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۲۲:۰۳ دربارهٔ غزل ۱۱۶
خیام حکیمی ست به گفتار عوام
در معجزه شعر خداوند تمام
می خوارگی اش مملکت کفر گرفت
کس او نشناسد بکن این بحث ختام
…………………………………( مسعود)
به راستی خیام را که شناخت؟
تهمتها بر او بستند ؟
به چوب کفر وی را راندند!
دریغ و درد که کس به کنه افکار وی دست نیافت
آنچه خیام فت؛ کس مگر توانست گفتن؟
انچه خیام نوشت؛ کس مگر توانست نگاشت؟
دریغ و درد!
در درستی اندیشه و افکار خیام همین بس که
اگر باطل سروده بود،پس از گذشت هزار سال افکارش ماندگار نمانده بودمسعود موسی زاده در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۲۱:۰۱ دربارهٔ مقدمه
اخر به رحمت باز کن
امین کیخا در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۶:۱۴ دربارهٔ گزیدهٔ غزل ۳۰
طره را در قاموس های عربی نیافتم
امین کیخا در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۶:۱۲ دربارهٔ گزیدهٔ غزل ۲۹
حکم بیچون را بجای حکم محتوم بکار برده است
امین کیخا در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۶:۰۷ دربارهٔ گزیدهٔ غزل ۲۶
رون شاید معنی جهت میداده زیرا اندرون و بیرون و فرارون و وارون در فارسی میانه وجود داشته اند و فرارون به معنی بطرف بالا و متعالی معنی میداده و وارون عکس ان بوده است
امین کیخا در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۶:۰۵ دربارهٔ گزیدهٔ غزل ۲۵
وقتی این شعر زیبای مرحوم استاد شهریار رو که محسن چاووشی خونده رو گوش میکنم اشکم سرازیر میشه و روحم به پرواز در میاد
مرتضی در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۶:۰۰ دربارهٔ غزل شمارهٔ ۷۷ - نالهٔ ناکامی
شبدیز یعنی شبرنگ و نام باره خسرو پرویز و بیت بعد نام شاعر خسرو همخوانی دارند
امین کیخا در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۵۰ دربارهٔ گزیدهٔ غزل ۱۸
غزل بسیار زیبای وحشی بافقی که با اجرای بسیار زیبای محسن چاووشی زیباییش دو چندان شده
سعید در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۴۸ دربارهٔ غزل ۲۶۹
پریر هنوز به لری یعنی پریروز
امین کیخا در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۴۶ دربارهٔ گزیدهٔ غزل ۱۶
بقول خیام باید گفت زه ،چیزی کم ندارد چکیده و رساست
امین کیخا در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۴۱ دربارهٔ گزیدهٔ غزل ۱۰
مهرگیا یا مردم گیا گیاهیست که برای دلدادگی می جوشانند و البته میخوانند . قبا هم از فارسی میانه کباک است
امین کیخا در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۳۸ دربارهٔ گزیدهٔ غزل ۹
مصرع دوم ـ اینک من واینت سر
مصرع آخر ـ با یاد تو دگر سعدی …
از اساتید خواهشمندم اعلام نظر کنندAnonymous در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۳۲ دربارهٔ غزل ۴۰۱
خرامش یا گذر با ناز لغتی زیبایست در شاهنامه به همراهی که میزبان برای مهمان میفرستد هم خرام امده است و ان وقتی ست که رستم خرامی برای اسفندیار میفرستد که ان خرام راه خانه رستم به اسفندیار بنمایاند بگذریم خواستم بگویم سالن های مانکن ها که لباس می پوشند و حاضر ان انها راخریداری میکنند pret a porter نام دارند به فرانسه شاید بشود انها را خوشخرام نام داد
امین کیخا در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۳۲ دربارهٔ گزیدهٔ غزل ۷
تردامنی دربرابر خشک دامنی به معنی ناپاکی اخلاقی است ولی شاعر با گردش توانمندانه در شعر معنی انرا به تری دامن بخاطر اشک گرفته و نه تری شوس
امین کیخا در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۲۳ دربارهٔ گزیدهٔ غزل ۵
استفاده زیبا از کسان به معنی مردمان و افراد دیده میشود
امین کیخا در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۱۷ دربارهٔ گزیدهٔ غزل ۴
فاق اینجا به معنی اصلی اش بکار رفته و ان گشادن دهان است و با فاژ فرانسه بمعنی بلعیدن همریشه است بقیه فاق ها به نظر میرسد در عربی از این فاق باشند البته پیشتر فاغ بوده شاید بهتر باشد در نگارش امروزش هم بازنگری کنیم
امین کیخا در تاریخ ۴ فروردین ۱۳۹۲ ساعت ۱۵:۱۰ دربارهٔ گزیدهٔ غزل ۲
[صفحهٔ اول] … [۳۳۴۱] [۳۳۴۲] [۳۳۴۳] [۳۳۴۴] [۳۳۴۵] … [صفحهٔ آخر]