مرا نقصی نیابد، گر سفیهان
بنقض من فراوان ژاژ خایند
چو پیشانی شیر بیشه بینند
سگان کاهدان در بانگ آیند
|
غیرفعال و فعال کردن دوبارهٔ حالت چسبانی نوار ابزار به بالای صفحات |
|
راهنمای نوار ابزار |
|
پیشخان کاربر |
|
اشعار و ابیات نشانشدهٔ کاربر |
|
اعلانهای کاربر |
|
ادامهٔ مطالعه (تاریخچه) |
|
خروج از حساب کاربری گنجور |
|
لغزش به پایین صفحه |
|
لغزش به بالای صفحه |
|
لغزش به بخش اطلاعات شعر |
|
فعال یا غیرفعال کردن لغزش خودکار به خط مرتبط با محل فعلی خوانش |
|
فعال یا غیرفعال کردن شمارهگذاری خطوط |
|
کپی نشانی شعر جاری در گنجور |
|
کپی متن شعر جاری در گنجور |
|
همرسانی متن شعر جاری در گنجور |
|
نشان کردن شعر جاری |
|
ویرایش شعر جاری |
|
ویرایش خلاصه یا برگردان نثر سادهٔ ابیات شعر جاری |
|
شعر یا بخش قبلی |
|
شعر یا بخش بعدی |
مرا نقصی نیابد، گر سفیهان
بنقض من فراوان ژاژ خایند
چو پیشانی شیر بیشه بینند
سگان کاهدان در بانگ آیند
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر بیان میکند که اگر انسان دارای نقصی باشد، دیگران (سفیهان) ممکن است به او انتقاد کنند و عیبجویی کنند. اما وقتی که به قدرت و عظمت او (شیر بیشه) توجه کنند، مانند سگان کاهدان به او میخزند و تنها در حضور او میخواهند خود را نشان دهند. به نوعی نشان میدهد که در برابر بزرگی و قدرت واقعی، انتقادات و عیبها کوچکتر به نظر میرسند.
هوش مصنوعی: اگر افرادی نادان و بیخبر به انتقاد و عیبجویی از من بپردازند، این عیبها به من آسیب نخواهد زد.
هوش مصنوعی: وقتی سگان کاهدان، پیشانی شیر جنگل را میبینند، با صدای بلند به فریاد میآیند.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
که شاهان چون به شهر نو در آیند
تباهیها و زشتیها نمایند
بسی سنگ و بسی گوهر بجایند
نه آهن را نه که را میربایند
بانگشتت بیکدیگر نمایند
بدیدارت نظرها برگشایند
گه از لبها نصیب جان ربایند
گه از دلها غبار غم زدایند
به هر دم تازه نقشی می نمایند
ولیکن نقشبندی را نشایند
معرفی ترانههایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیهای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیهگذاری باید در گنجور نامنویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.