دولت آن باشد که حق را بنده فرمانی کنی
بر سریر فقر بنشینی و، سلطانی کنی
جز به بیداری نگردد این ره خوابیده طی
کار دشوار و، تو میخواهی تن آسانی کنی
نیست با شاهی میسر عیش درویشی، ولی
میتوان پادشاهی با پریشانی کنی!
تا به کی بر درگه دونان نشینی از طمع؟
پادشاه وقت خویشی، چند دربانی کنی؟!
عقد دندانها ز پیری سست شد، یعنی دگر
بر سر دنیا نباید سخت دندانی کنی
گر بدانی قیمت عمری که کردی خرج هیچ
هر نفس را صرف آه پشیمانی کنی
غم که با هر یکدمش عمری توان کردن نشاط
حیف باشد حیف، آن را چین پیشانی کنی
مردمان حرف هم از غوغای دنیا نشنوند
چند واعظ چون قلم مشق سخندانی کنی؟!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به نقد وضعیت اجتماعی و سیاسی می‌پردازد و به این نکته اشاره دارد که برای داشتن یک دولت خوب، باید به حق و عدالت توجه شود. نویسنده می‌گوید که نشستن بر تخت سلطنت و فرمانروایی در شرایطی که مردم در فقر به سر می‌برند، بی‌معناست. او به دشواری‌های زندگی اشاره می‌کند و از این می‌گوید که نمی‌توان درحالی که راحت‌طلبی را انتخاب کرده‌ایم، به هدف‌های بزرگ دست یافت. همچنین، انتقاد می‌کند از اینکه برخی افراد در پی جاه و مقام در برابر کسانی که شایسته نیستند، خضوع می‌کنند و این کار را نادرست می‌داند. نویسنده به جوانی و عمر نیز اشاره دارد و می‌گوید نباید عمر خود را بر سر چیزهای بی‌ارزش صرف کرد. در نهایت، او تأکید می‌کند که افراد باید از تحریکات دنیا دوری کنند و تنها به سخنان واعظان اکتفا نکنند.
هوش مصنوعی: خوشبختی واقعی آن است که وقتی در فقر به سر می‌بری، بتوانی به حق دست یابی و با قدرت و تسلط بر موقعیت خود، به زندگی‌ات ادامه دهی.
هوش مصنوعی: این مسیر خوابیده تنها با بیداری و تلاش پیموده می‌شود، در حالی که تو میخواهی بدون زحمت و به راحتی به هدف برسی.
هوش مصنوعی: با داشتن مقام و ثروت نمی‌توان از لذت‌های زندگی درویشانه بهره برد، اما میتوان با حالتی پریشان و آشفته، حتی مقام پادشاهی را تجربه کرد!
هوش مصنوعی: تا کی میخواهی در پیشگاه افراد پست و بی‌ارزش منتظر بمانی و به خاطر طمع و درخواست‌هایشان خودت را پایین بیاوری؟ تو که متعلق به مقامی ارجمند و شاهانه هستی، چرا باید آن‌قدر درگیر رفت‌وآمد به دربار افرادی باشی که ارزش تو را نمی‌دانند؟
هوش مصنوعی: دندانها به خاطر پیری و گذشت زمان ضعیف و سست شده‌اند، بنابراین دیگر نباید به دنیا و مسائل آن افتخار کرد یا به آن دل بست.
هوش مصنوعی: اگر متوجه شوی که چه ارزش بالایی دارد عمری که بیهوده مصرف کرده‌ای، هر لحظه را صرف افسوس و حسرت می‌کنی.
هوش مصنوعی: غم که هر لحظه‌اش می‌تواند عمری را شاداب کند، افسوس که تو آن را در چهره‌ات نشان می‌دهی.
هوش مصنوعی: مردم از شلوغی‌های دنیا حرف یکدیگر را نمی‌شنوند، حالا با چند واعظ که تنها صحبت‌های زیبا و ادبی می‌کنند، چه فایده‌ای دارد؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
مهر سلمی ورزی و دعوی سلمانی کنی
کین مردم دین شناسی و مسلمانی کنی
با پریرویان بخلوت روی در روی آوری
خویش را دیوانه سازی و پری خوانی کنی
همچو اختر مهره بازی ورد تست اما چو قطب
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.