به گرد دولت دنیای دون‌پرور چه می‌گردی؟!
چو آب نخل بی‌بر را، به گرد سر چه می‌گردی؟!
ترا در کوه همت، چون قناعت معدنی باشد
تو چون اکسیر در هر کوره بهر زر چه می‌گردی؟!
کف خالی بود لوح طلسم محنت دنیا
به دست آورده‌ای این لوح را، دیگر چه می‌گردی؟!
سحابت می‌کشد آب و، زمین می‌آورد نانت
برای آب و نان، چندین به بحر و بر چه می‌گردی؟!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نقد و توبیخ انسان‌هایی می‌پردازد که به دنبال دنیا و زرق و برق آن هستند. شاعر از افرادی سخن می‌گوید که به دنبال ثروت و معیشت می‌گردند، در حالی که حقیقت زندگی در قناعت و تلاش درونی نهفته است. او به آنها می‌گوید که مانند نخل بی‌بر، بدون هدف در حال چرخیدن‌اند و بهتر است به جای جستجوی مادیات، به درون خود و ارزش‌های واقعی زندگی توجه کنند.
هوش مصنوعی: چرا در پی خوشبختی دنیایی هستی که ارزش ندارد؟ مثل این است که برای برگ نخل بی‌ثمر می‌گردی، چرا به اطراف سر فرسوده‌ات بیاویزی؟
هوش مصنوعی: اگر در زندگی به قناعت و خویشتن‌داری اهمیت بدهی، مانند ماده‌ای باارزش در دل کوه هستی. چرا به دنبال زر و طلا از هر سو می‌گردی، در حالی که خود به تنهایی ارزشمندتر از آنی؟
هوش مصنوعی: دستت خالی است، اما با این حال، توانسته‌ای لوحی را به دست بیاوری که مشکلات زندگی را در آن نوشته‌اند. حالا که این لوح را داری، دیگر چرا به دنبال چیز دیگری هستی؟
هوش مصنوعی: باران برای ما آب می‌آورد و زمین برای ما نان تولید می‌کند. پس چرا تو این‌قدر بی‌جهت در دریا و ساحل سرگردانی و دنبال چیزهای بی‌معنی می‌گردی؟!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.