غیر تلخی، طعم دیگر نیست در نان طمع
نانخورش از سرکه ابروست در خوان طمع
ای که خواهی سازی آباد از گرفتن خویش را
خانه های اعتباراتست، ویران طمع
طبع طامع را نباشد از گدایی چاره یی
جز کف در یوزه نبود کاسه خوان طمع
بسکه بوی چرب و نرمی ناید از احسان خلق
نانشان نبود ز خشکی باب دندان طمع
معده، حرص و طمع از جوع کی گردد خلاص؟
پر نگردد هیچ کس را هرگز انبان طمع
بسکه طامع را پر است از خار خار حرص دل
آتش افتد از نگاه گرم در جان طمع
رشته رزقت بدست قبض و بسط دیگری است
زآن گره نگشوده هرگز کس بدندان طمع
هر چه خواهی، چیده بر خوان قناعت رنگ رنگ
نان خود تاکی خوری واعظ ز انبان طمع؟!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به نقد طمع و حرص انسان‌ها می‌پردازد و بیان می‌کند که طمع باعث می‌شود انسان‌ها به دلایل مختلف از لذت‌های واقعی زندگی محروم شوند. در این شعر، نان و خوراکی‌ها به عنوان نمادی از نیازهای اساسی مطرح می‌شوند و طمع به عنوان عاملی مخرب شناخته می‌شود که نه تنها زندگی انسان را ویران می‌کند، بلکه او را از آرامش و خوشبختی دور می‌سازد. نهایتاً شعری است که تأکید دارد بر قناعت و رضایت از آنچه داریم و عواقب ناگوار طمع ورزی.
هوش مصنوعی: غیر از تلخی، طعم دیگری در نان وجود ندارد و شیرینی خورش به خاطر سرکه است که بر روی سفره است.
هوش مصنوعی: ای کسی که می‌خواهی از خود اقدام کنی و جامعه‌ای آباد بسازی، بدان که بنیادهای اعتماد و اعتبار، در سایه طمع و حسد ویران می‌شود.
هوش مصنوعی: طبع کسی که طمع‌کار است، هیچ راهی برای نجات از گدایی ندارد، جز اینکه دستش را دراز کند و منتظر باشد. در واقع، او همیشه در انتظار به سر می‌برد.
هوش مصنوعی: به خاطر نرمی و طراوتی که از خوبی‌های مردم حس می‌شود، نانشان به خاطر خشکی دندان‌ها طمع ندارد.
هوش مصنوعی: آیا انسان می‌تواند از گرسنگی و حرص و طمع خلاص شود؟ هیچ‌کس هرگز نمی‌تواند سبد طمع خود را پر کند.
هوش مصنوعی: کسی که به دنبال مال و نفع است، دچار مشکل و رنج می‌شود. دل او از حرص پر است و این حرص، همچون آتش در وجودش شعله‌ور می‌شود. نگاه او، نشان‌دهنده‌ی آرزوهای برآورده‌نشده‌اش است که بیشتر او را می‌سوزاند.
هوش مصنوعی: پیشرفت و کاهش روزی هر شخص به دست دیگری است و هیچ‌کس نمی‌تواند به امید آنکه گره‌ای باز کند، به آن وابسته باشد.
هوش مصنوعی: هر چیزی که می‌خواهی، می‌توانی از سفره قناعت برگزینی. تا کی می‌خواهی از وسوسه‌های طمع بهره‌برداری کنی و نان خود را از آن بگیری؟
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
هرکه را بینی، بود در فکر سامان طمع
تا به کی بیند کسی خواب پریشان طمع
قرص لیموی قناعت، چاره ی این علت است
نشکند صفرای اهل حرص از نان طمع
عافیت خواهی، توقع را ز خاطر دور کن
[...]
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.