نتوان به پند کرد نکو بدسرشت را
صیقل گری نمیکند آیینه خشت را
مال جهان جهنم نقدیست ای فقیر
بشناس قدر مفلسی چون بهشت را
باشد به تیره روزی خویشم امیدها
ابر سیاه سرمه بود چشم کشت را
از حسن خلق دیو شود در نظر پری
برقع بود گشاد جبین روی زشت را
خواهی رسی بمنزل نیکان مباش بد
لایق گل بهشت بود هم بهشت را
تا چند در لباس کنی دعوی صلاح
خواهی بجامه کعبه نمایی کنشت را
واعظ چو خط مپیچ سر از خامه قضا
نتوان ز سرنوشت دگر سرنوشت را
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به بیان نکاتی دربارهٔ انسان‌های بدسرشت و نیکو می‌پردازد. شاعر می‌گوید که نصیحت به آدم‌های بدسرشت بیفایده است و همچون صیقل زدن آینه‌ای از خشت است. او به فقیران یادآوری می‌کند که مال دنیا هیچ ارزشی ندارد و باید به جای آن قدر مفلسی را شناخت. امید شاعر به دورانی روشن در میان روزهای تیره است و او ارزش حسن خلق را بیان می‌کند که می‌تواند حتی دیو را زیبا جلوه دهد. شاعر می‌گوید برای رسیدن به منزل نیکان، نباید بد کرد و کسی که در لباس خوب رفتار کند، توانایی نشان دادن خود را نخواهد داشت. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که سرنوشت هر کسی از پیش تعیین شده است و تلاش برای تغییر آن، ثمری نخواهد داشت.
هوش مصنوعی: نمی‌توان کسی را که ذات ناپسندی دارد با نصیحت و پند تغییر داد، مانند اینکه آینه‌ای که از خشت ساخته شده، هرگز نمی‌تواند به خوبی صیقل یابد.
هوش مصنوعی: دارایی‌های دنیوی زودگذر و فریبنده هستند، ای بی‌پول، ارزش واقعی فقر و ناداری را بشناس. چرا که همین حالت فقر می‌تواند به مراتب باارزش‌تر از ثروت‌های دنیوی باشد.
هوش مصنوعی: در روزهای سخت و تاریک زندگی، امیدهایم مانند ابرهای سیاه هستند که بر چشم‌ام سایه می‌اندازند و به کشت و زراعت زندگی‌ام آسیب می‌زنند.
هوش مصنوعی: با رفتار نیکو، حتی دیو نیز در نگاه دیگران زیبا می‌شود. مانند این است که پرده‌ای از روی چهره‌ای زشت برداشته می‌شود و آن را بهتر جلوه می‌دهد.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به مقام نیکان برسی، نباید به کارهای نادرست و ناپسند بپردازی، زیرا نمی‌توان به مقام خوبان رسید در حالی که اعمال بد انجام دهی؛ چنان‌که گلی که لایق بهشت است، باید از صفات خوب برخوردار باشد تا بتواند در بهشت جای گیرد.
هوش مصنوعی: چقدر می‌خواهی در لباس و ظاهر خود ادعای خوبی و درستی کنی؟ باید نشان دهی که واقعاً چه کاره هستی و درونت چه حالتی دارد.
هوش مصنوعی: واعظ وقتی که با قلمش از قضا و مقدر می‌نویسد، نمی‌تواند از سرنوشت دیگری صحبت کند و به مسائل دیگر بپردازد. سرنوشت غیرقابل تغییر است و نمی‌توان آن را به سادگی نادیده گرفت.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
از دل بپرس نیک و بد هر سرشت را
آیینه است سنگ محک، خوب و زشت را
بی چهره گشاده به دوزخ بدل کند
دربسته گر دهند به عاشق بهشت را
ممنون نوبهار نگردند اهل درد
[...]
دادی به باد، طره عنبر سرشت را
کردی کساد، نکهت باغ بهشت را
سر، شمع سان ز داغ به آتش که می دهد؟
آیا کسی چه چاره کند، سرنوشت را؟
خرداد ماه داد ببستان بهشت را
هشت افسر هما شکم خاک زشت را
موری صفای ساغر جم داد خشت را
دانا بتخت کی ندهد طرف کشت را
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.