تا ز عکس خویش کردی سرفراز آیینه را
باشد اندر روی تو روی نیاز آیینه را
دیده شد تا محرم نظاره رخسار تو
حیرت ما کرد آخر ترکتاز آیینه را
شمع‌سان پروانه عکس خود آرد در بغل
گر همین باشد غم سوز و گداز آیینه را
آنقدر فهمیده‌ام از صورت تحقیق دل
در حقیقت نیست آیین مجاز آیینه را!
کی بلند و پست عالم منع روشندل کند؟!
نیست در راه صفا شیب و فراز آیینه را!
از سجود جبهه روشن ساز قلب خویشتن
یک جهان دل صاف باشد از نماز آیینه را!
آنقدر از جلوه تیهو به حیرت غوطه زد
عرض جوهر باشد اکنون چشم باز آیینه را
بس که یکسان است در تحقیق حسن و قبح خلق
امتیازی نیست غیر از امتیاز آیینه را!
نیست ز آیین ادب آیینه طغرل پیش او
همچو جوهر بشکند ترسم ز ناز آیینه را!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و اهمیت آینه به عنوان نمادی از حقیقت و خودشناسی پرداخته است. شاعر از آینه به عنوان وسیله‌ای برای نمایش واقعیت و نیازهای درونی انسان سخن می‌گوید و با استفاده از تشبیهات مختلف، به ارتباط بین فرد و تصویر خود در آینه اشاره می‌کند.
شاعر از حیرت و شگفتی ناشی از مشاهده خود و دیگران می‌گوید و تأکید می‌کند که در واقعیت، همه چیز به نوعی در هم تنیده است و هیچ تفاوتی میان زیبایی و زشتی وجود ندارد، جز آنچه که آینه به ما نشان می‌دهد.
در نهایت، اشاره به خلوص دل و عبادت به عنوان مسیری برای نزدیک شدن به حقیقت و درک عمیق‌تر از خود، از دیگر مضامین کلیدی این شعر است. آینه به عنوان ابزاری برای روشنگری و درک واقعیت‌های زندگی مورد ستایش قرار می‌گیرد.
هوش مصنوعی: وقتی که تو با زیبایی و وجودت، آینه را از خود راضی و سرفراز می‌کنی، آن‌وقت آینه به تو می‌نگرد و در چهره‌ات طلب و نیازش را می‌بیند.
هوش مصنوعی: وقتی دیدم که رخسار تو را می‌نگرم، حیرت و شگفتی‌ام را به اوج می‌رسانی و در این بین، آن آینه نیز دچار تزلزل و حیرت می‌شود.
هوش مصنوعی: پروانه همچون شمع، تصویر خود را در آغوش می‌گیرد. اگر همین احساس غم و آتش سوزان باشد، پس آیینه چه حالی خواهد داشت؟
هوش مصنوعی: من به خوبی درک کرده‌ام که ظاهر تحقیق در دل واقعیات نیست، بلکه شیوه‌ای از مجاز و تظاهر است که فقط همچون آینه‌ای عمل می‌کند.
هوش مصنوعی: آیا کسی می‌تواند در دنیا کسی را از درخشش و روشنی بازدارد؟ در مسیر حقیقت و پاکی هیچ اختلافی در مقام‌ها وجود ندارد.
هوش مصنوعی: با فروتنی و عبادت، دل خود را روشن کن تا درونت پر از پاکی و صفا باشد، مانند آینه‌ای که نور را به خوبی منعکس می‌کند.
هوش مصنوعی: به قدری جلوه و زیبایی تیهو (پرنده‌ای زیبا) انسان را متعجب و شگفت‌زده کرده است که اکنون وقتی به آینه نگاه می‌کند، می‌بیند چه جوهری در درونش نهفته است.
هوش مصنوعی: زیبایی و زشتی در خلق و خوی انسان‌ها چنان به هم شبیه‌اند که تنها ویژگی متمایزکننده آنها، مانند تفاوت یک آیینه و تصویر درون آن است.
هوش مصنوعی: در اینجا شاعر اشاره به این دارد که در برابر شخصیت والای طغرل، ادب و نزاکت مانند یک آیینه است که می‌تواند بشکند. او از ترس آسیب رساندن به این آیینه، به ناز و زیبایی آن اشاره می‌کند. این جمله بیانگر این است که با وجود زیبایی و احترام، ممکن است به نوعی شکنندگی و آسیب‌پذیری وجود داشته باشد.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.