عالمی از روی او دارد گلستان در بغل
بر رخش نظاره را باشد چراغان در بغل
از سواد جعد زلفش هر زمان بر لوح دل
نسخه آشفته‌ای دارم پریشان در بغل
توشه لخت جگر کافی بود عشاق را
می‌روم در راه عشقش بی‌لب نان در بغل
کوهکن‌وَش کوه دل کن لفظ شیرین بایدت
شاهد معنی نیاید با تو آسان در بغل!
اعتبارات جهان از جوش تمکین دل است
موج گوهر را بود دائم گریبان در بغل
صاف‌طبعان محو اظهارند در عرض ادب
جوهر از آیینه دارد چشم حیران در بغل
آنقدر دوش از غمش از دیده باریدم گهر
طفل اشکم می‌رود امروز طوفان در بغل
همچو بلبل روز و شب با ناله دارم الفتی
کز فراق او مرا باشد نیستان در بغل
پهلوی عشاق باشد گرم در بازار غم
زاهد از افسردگی دارد زمستان در بغل
هر زمان طغرل کنون زاندیشه حاصل کرده‌ام
از خیال باد زلفش صد شبستان در بغل
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر توصیفاتی عمیق و احساسی از عشق و فراق است. شاعر با استفاده از تصاویر زیبا، عشق را به گلی در باغی تشبیه می‌کند که در آغوش دارد و شعله‌های محبت را همچون چراغی در دل خود می‌افروزد. زلف معشوق نماد آشفته خاطرات و احساسات است و عشقش به حدی عمیق است که شاعر برای حفظ این عشق از هر چیزی آماده است، حتی بدون نان.
شاعر همچنین به تأثیرات عشق بر وجود انسان اشاره می‌کند؛ جایی که آرامش دل و زیبایی‌ها در عشق نهفته است. احساسات عمیق او در بیان فراق و گله‌گذاری از جدایی نیز مشهود است، به ویژه وقتی که می‌گوید اشک‌هایش همچون گوهر از چشمانش می‌ریزد. در نهایت، عشق به عنوان بازار غم و اندوهی دائم در زندگی‌اش تجلی می‌یابد و او از آن به عنوان یک موقعیت طاقت‌فرسا یاد می‌کند.
هوش مصنوعی: شخصی که از وجود آن عالم الهام می‌گیرد، مانند درختی سرسبز و پرگل است و در چهره‌اش روشنایی و زیبایی وجود دارد. این شخص، با نگاه به آن عالم، به نور و زیبایی بیشتری دست می‌یابد.
هوش مصنوعی: هر لحظه که به تارهای پیچیده موهایش نگاه می‌کنم، در عمق دلم یادداشتی نابسامان و آشفته دارم که در دلم جا خوش کرده است.
هوش مصنوعی: عاشقان تنها با عشق کافی هستند و من با دلی پر از عشق، به راه او می‌روم حتی اگر چیزی برای خوردن نداشته باشم.
هوش مصنوعی: کسی که بر دل کوه تکیه دارد، باید با کلام شیرین خود، احساساتش را ابراز کند. در کنار تو، مفاهیم عمیق و معنایی به راحتی در دسترس نمی‌آیند.
هوش مصنوعی: اعتبار و ارزش‌های دنیا ناشی از انضباط و تسلط بر دل انسان است و این دل مانند گوهری مستحکم، همیشه در آغوش دارد.
هوش مصنوعی: صافی و صداقت افراد درست‌کار باعث می‌شود که آنها در حضور دیگران تحت تأثیر قرار بگیرند. همچنان که چشم‌های حیرت‌زده، در آغوشِ آیینه، نمایانگر زیبایی و حقیقت هستند.
هوش مصنوعی: دیروز به شدت از غم او اشک ریختم که حالا گویی طوفانی در دلم به پا شده است و این احساسات همچون گوهری از چشمانم می‌ریزد.
هوش مصنوعی: همچون بلبل، من در هر روز و شب با اندوهی عمیق در کنار او زندگی می‌کنم؛ زیرا دوری او برایم به مثابه گلی در آغوشم است که همیشه در دلم جای دارد.
هوش مصنوعی: در بازار عشق، دل‌باختگان به شدت مشغولند و در عمیق‌ترین احساسات خود غرق‌اند. اما زاهد، به خاطر دل‌سردی و ناامیدی، در سرمای زمستان احساس تنهایی و افسردگی می‌کند.
هوش مصنوعی: در هر لحظه به یاد طغرل هستم و از فکر او به اندازه‌ای در دل دارم که مانند صد خوابگاه، او را در آغوش می‌کشم.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.