بس که شب تا روز از غم گریه‌ها دارد چراغ
از زبان شعله عرض مدعا دارد چراغ
حیرتی دارم که دائم نانش اندر روغن است
ناله و فریاد هر ساعت چرا دارد چراغ؟!
بهر دفع لشکر ظلمت کنون شب تا سحر
از پر پروانه از آتش لوا دارد چراغ
در محیط آتش غم کشتی امید او
کی به جز پروانه فکر ناخدا دارد چراغ؟!
طغرل این اسرار مخفی نیک روشن شد مرا
کش ازین بی‌طاقتی یک مدعا دارد چراغ!
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: شعر به توصیف چراغی حکایت می‌کند که از دل غم و اشک، نور می‌تاباند. چراغ، در حالی که با ناله و فریاد خود در تلاش است، نمایانگر امید و روشنایی در دل ظلمت‌هاست. پروانه‌ای که به دور چراغ می‌چرخد، نماد عشق و فداکاری است و چراغ در بحبوحه آتش غم‌ها، نشانه‌ای از ایستادگی و امیدواری است. در نهایت، شاعر به روشنایی و درک اسرار نهفته‌ای که این چراغ به او بخشیده، اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: شب تا روز به خاطر غم و اندوه، به شدت گریه می‌کند، به طوری که چراغی که روشن است، از زبان شعله به بیان خواسته‌ها و احساساتش می‌پردازد.
هوش مصنوعی: من همیشه در حیرت هستم که چرا این ناله و فریاد شبانه‌روز برپا است و چراغ روشن می‌ماند، در حالی که زندگی‌اش همیشه در رفاه و خوشی است.
هوش مصنوعی: برای دفع کردن لشکر ظلمت، از شب تا سحر، از پر پروانه استفاده کن که آتش لوا دارد و می‌تواند چراغی فراهم کند.
هوش مصنوعی: در دنیای پر از مشکلات و غم، او در دلش امیدی دارد که مانند پروانه به نور می‌رسد، اما آیا او جز این امید، چیز دیگری برای راهنمایی و هدایت دارد؟
هوش مصنوعی: طغرل، رازهای پنهان را به خوبی برایم روشن کرد. از این ناراحتی و بی‌تابی، یک خواسته دارم که مانند چراغی برایم روشن شود!
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.