سعدی » مواعظ » قصاید و قطعات عربی » شعر ۲۱ - قصیده
جاء الشتاء ببرد لامرد له
و لم یطق حجر القاسی یقاسیه
لاکاس عندی و لا کانون یدفئنی
کنی ظلام و کیسی قل مافیه
دعالکتاب و خل الکیس یا اسفا
[...]
سعدی » مواعظ » قصاید و قطعات عربی » شعر ۲۲ - وله ایضا
انا دلادل ابنة الکرم لابناء الکرام
اجلب الراحة والراح لقلب المستهام
اکتفی رشف الثنایا بعد اهلاک الضرام
هکذا یا طالب الوصل احتمل ضیق الغرام
سعدی » مواعظ » قصاید و قطعات عربی » شعر ۲۳ - فی مدح صاحب دیوان
ما هذه الدنیا بدار مخلد
طوبی المدخر النعیم الی غد
کالصاحب الصدر الکبیر العالم ال
... متعفف البر الاجل الامجد
میزان عدل لایجور ولا یحی ...
[...]
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۶۹
لحا الله بعض الناس یأتی جهالة
الی ساق محبوب یشبه بالبرد
و ساق حبیبی حین شمر ذیله
کردن حریر ممتل ورق الورد
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۷۰
مثل وقوفک عندالله فی ملاء
یوم التغابن و استیقظ لمزدجر
یا فاعل الذنب هل ترضی لنفسک فی
قید الاساری و اخوان علی سرر
سعدی » مواعظ » قطعات » شمارهٔ ۱۷۱
یا اسعد الناس جدا ما سعی قدم
الیک الا اراد الله اسعاده
لا یطلب الخیر الا من معادنه
و انت صاحب خیر الزم العاده
سعدی » گلستان » دیباچه
لَقَد سَعِدَ الدُنیا بهِ دامَ سَعدُه
وَ أَیَّدَهُ الْمَولیٰ بِأَلوِیَةِ النَّصرِ
کذلکَ یَنْشَأُ لینةٌ هو عِرقُها
و حُسنُ نباتِ الْأَرضِ من کَرمِ الْبَذرِ
سعدی » گلستان » دیباچه
بَلَغَ الْعُلیٰ بِکمالِهِ، کَشَفَ الدُّجیٰ بِجَمالِهِ
حَسُنتْ جَمیعُ خِصالِه، صَلُّوا علیه و آلِهِ
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱
اذا یئِسَ الانسانُ طالَ لِسانُهُ
کَسَنَّورِ مغلوبٍ یَصولُ عَلی الکلبِ
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۳
اقلُّ جِبالِ الارضِ طورٌ و اِنّهُ
لاَعظَمُ عندَ اللهِ قدراً وَ منزلا
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۴
اذا شبعَ الکمیُّ یَصولُ بَطشاً
وَ خاوی البطنِ یَبْطِشُ بِالفَرارِ
سعدی » گلستان » باب اول در سیرت پادشاهان » حکایت شمارهٔ ۱۶
الا لا یجأرَنَّ اخو البلیّة
فللرّحمنِ الطافٌ خَفیّه
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۵
اِنْ لمْ اَکُن راکِب المواشی
اَسعی لَکم حامِلَ الغواشی
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۸
کُفَیتَ اَذیً یا مَن یَعُدُّ مَحاسنی
علانیَتی هذا ولم تدرِ ما بَطَنَ
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۹
اُشاهِدُ مَنْ اَهوی بِغَیْر وَسیلةٍ
فَیَلْحَقُنی شَأنٌ اَضلُّ طَریقاً
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۲۰
نُهاجُ اِلی صوتِ الاَغانی لِطیبها
و انتَ مُغنٍّ اِنْ سَکَتَّ نطیبُ
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۲۳
اِنّی لَمُستَتِرٌ مِنْ عَینِ جیرانی
وَ الله یَعلمُ اِسراری و اِعلانی
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۲۷
وَ عِندَ هُبوبِ النّاشراتِ عَلَی الحِمی
تَمیلُ غُصونُ البانِ لا الحَجَرُ الصَّلدُ
سعدی » گلستان » باب دوم در اخلاق درویشان » حکایت شمارهٔ ۳۳
وَ اَفانینِ عَلیها جُلَّنار
عُلِّقَتْ بِالشَّجَرِ الاَخْضَرِ نار
سعدی » گلستان » باب سوم در فضیلت قناعت » حکایت شمارهٔ ۱۰
بِئس المطاعِمُ حینَ الذُلِّ تَکسِبُها
القِدرُ مُنْتَصَبٌ وَ القَدرُ مَخفوضٌ