آن ترک که گرده نام دارد

حسن و شرفی تمام دارد

دل میل به بره کرد و لحمش

بنگر چه خیال خام دارد

ترشی چو به گوشت بود گفتم

[...]

چراغ روی ترا شمع گشته پروانه

مرا ز حال تو با جان خویش پروا نه

مرا که در دل و جان آرزوی بریانه

دو دیده در غم نان چون کباب گریانه

شنیده ای صفت اشتیاق مجنون را

مرا به کله و گیپا هزار چندانه

زشوق حلقه زنجیر زلبیا امروز

[...]

در همه دیر مغان نیست چو من شیدائی

خرقه جائی گرو باده و دفتر جائی

دارم امروز تمنی طبق بغرائی

برسان بار خدایا به کرم از جایی

سر به کونین فرو ناورم از عیش و نشاط

گر فتد در کف من کاسه گندم وایی

نقد جان می دهم از بهر کباب ته نان

[...]

عکس روی تو چو در آینه جام افتاد

عاشق سوخته دل در طمع خام افتاد

دوش در خانه مرا نان جوین شام افتاد

چه کنم هیچ جز از صبر که ناکام افتاد

صحن کاچی به دو صد درد دل آمد به شکم

رنجه گردد چو کسی در طمع خام افتاد

راز سر بسته سنبوسه نگفتم با کس

[...]

رخ تو مظهر انوارهای سبحانی است

خط تو آیت الطافهای ربانی است

مرا به صحنک بغرا محبت جانی است

اگر چه معده پر از نان گرم و بریانی است

چه می کنی صفت امروز آب حیوان را

به شیر منش نظر کن که آب حیوانی است

به شهر اگر دل بریان به جان فروشد کس

[...]

شبی از خمیر جوین خواستم

که ططماج آید درست و سفید

درین قصه میده بخندید و گفت

«ز بد اصل نیکی نداری امید»

هریسه به روغن بگفتا صباح

که تا چند نالی تو ای بیقرار

به شب شد غشادار بسوز تو بار

«ز ناپاک چشم نکویی مدار»

حلیمی بیاموز این دم ز من

[...]

جوش بوره شبی به بغرا گفت

نکته ای چند، بود چون محرم

خویش را بر کشد به رعنابی

جان ماهیچه هست از آن درهم

سر من نیست قلیه را، گویا

[...]

دیدم اندر دکان کله پزی

کز رخ کله شعله می زد نور

شیخ گیپا مرقعی در بر

شسته آنجا به صد هزار حضور

بر طبق کرد کاسه و گفتا

[...]

ز دیگ ترشی ای، قسام روزی

به جا می کرد ترشی، ای برادر

به ناگه دیدم اندر دیگ ترشی

که گم شد گوشت سربر زد چغندر

دیگ حبشی مفاخرت داشت

کامروز به مطبخم افاضل

هر نوع حوایجی که خواهی

از باطن من شدست حاصل

بر کاسه زبان گشاد چمچه

[...]

تو صوفی، دل چه می بندی به زناج

مکن طول عمل با عمر کوتاه

ماس را دید چون به بغرا ضم

خون سرکه ز غصه می جوشید

چون رسیدی به صحن قلیه برنج

بده ار عاقلی دو مرده جواب

یک کله صباح اگر کنی نوش

فی الجمله نهار کرده باشی

اگر صحن مزعفر را بیابی

بخور چندان که جان را جا نماند