هر درد که زین دلم قدم بر گیرد

دردی دگرش بجای در بر گیرد

زان با ما در صحبت ا ز سر گیرد

کآتش چو رسد به سوخته اندر گیرد

هر درد که زین دلم قدم برگیرد

دردی دگرش بجای در برگیرد

زان با هر درد صحبت از سر گیرد

کآتش چو رسد بسوخته درگیرد

هر درد که زین دلم قدم برگیرد

دردی دگرش بجای در برگیرد

زان با هر درد صحبت از سر گیرد

کاتش چو رسد بسوخته اندر گیرد

هر درد که زین دلم قدم برگیرد

دردی دگرش بجای در برگیرد

زان با ما در صحبت از سر گیرد

کاتش چو رسد به سوخته اندر گیرد

روی تو که شمع لاله زو درگیرد

گل پرده ز روی با تو چون درگیرد

برخیز و به عزم گلستان موزه بخواه

تا چادر غنچه باز در سر گیرد

هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد

و اندر لب و دندان چو شکر گیرد

گر باز نهد بر گلوی کشتهٔ خود

از ذوق لبش زندگی از سر گیرد

هر کارد که از کشته خود برگیرد

و اندر لب و دندان چو شکر گیرد

گر بار دگر بر گلوی کشته نهد

از ذوق لبش زندگی از سرگیرد

زان با هر درد صحبت از سر گیرد

کآتش چو رسد بسوخته اندر گیرد.

هر درد که زین دلم قدم بر گیرد

دردی دگرش بجای در بر گیرد

زان با هر درد صحبت از سر گیرد

کاتش چو رسد بسوخته در گیرد

هر درد که زین دلم قدم بر گیرد

دردی دیگر بجاش در بر گیرد

زان با هر درد صحبت از سر گیرد

کآتش چون رسد بسوخته در گیرد

هر روز فلک کین من از سر گیرد

بر دست خسان مرا زبون تر گیرد

با او همه کار سفلگان درگیرد

من سفله شدم بو که مرا درگیرد

هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد

اندر دهن و لب چو شکر گیرد

گر بار دگر به پهلوی کشته نهد

از بوی لبش زندگی از سر گیرد

شک نیست چو پروانه کم سر گیرد

شمعش بهزار لطف در خور گیرد

پروانه نخست جان نهد بر کف دست

پس قصد کند که شمع در بر گیرد

گر سرو قد خوشت به بر درگیرد

آنهم رسدش که ناز از سر گیرد

ور گل ز رخت بوی به گلزار برد

بر یاد رخ تو لاله ساغر گیرد

صد ره دلم ار مهر از و برگیرد

بازش چو ببیند هوس از سر گیرد

مانند چراغیست که بنشانندش

آتش چو بدود او رسد در گیرد

چون طره ز پای یار سر برگیرد

در حال دگر سرکشی از سر گیرد

آن رخ که بود برو نشان در دوست

هر دم فلکش ز مهر در زر گیرد

دستار چه گر بوی تو را برگیرد

چون خضر دگر زندگی از سر گیرد

جان می دهم از بهر وصالت عمریست

ای نور دو دیدگان اگر درگیرد

زین شعله که دل چو جانش در بر گیرد

بهر شرفش چو تاج بر سر گیرد

در مجلس دهر اگر کسی نام برد

در جان فلک آتش دل درگیرد

هر صبح، فلک کم هر اختر گیرد

کز مهر، کسی یک اخترش برگیرد

آتش‌زنه را بسی شرر صرف شود

کز یک شررش، سوخته‌ای درگیرد