مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۸۵
بیکار شدم ای غم عشقت کارمدر بیکاری تخم وفا میکارم
من صورت وصل میتراشم شب و روزبا خاطر چون تیشه مگر نجارم
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۳۲
دوش آمده بود از سر لطفی یارمشب را گفتم فاش مکن اسرارم
شب گفت پس و پیش نگه کن آخرخورشید تو داری ز کجا صبح آرم
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۶۳
عشق است صبوح و من بدو بیدارمعشق است بهار و من بدو گلزارم
سوگند به عشقی که عدوی کار استکانروز که بیکار نیم بیکارم
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۹۹
گوئیکه به تن دور و به دل با یارمزنهار مپندار که من دل دارم
گر نقش خیال خود ببینی روزیفریاد کنی که من ز خود بیزارم
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۳۰
من بندهٔ قرآنم اگر جان دارممن خاک در محمد مختارم
گر نقل کند جز این کس از گفتارمبیزارم از او وز این سخن بیزارم
مولانا » دیوان شمس » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۳۷۲
یرغوش بک و قیر بک و سالارمبا نصرت و با همت و با اظهارم
گر کوه احد بخصمیم برخیزدآن را به سر نیزه ز جا بردارم
سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۷
شبهای دراز بیشتر بیدارم
نزدیک سحر روی به بالین آرم
می‌پندارم که دیده بی دیدن دوست
در خواب رود، خیال می‌پندارم
عطار » مختارنامه » باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد » شمارهٔ ۲۱
گل گفت: که گه زخم زند صد خارم
گه باد به خاک ره فشاند خوارم
گه مردِ گلابگر بر آتش نهدم
آخر منِ غم کش چه جنایت دارم
عطار » مختارنامه » باب چهل و پنجم: در معانیی كه تعلق به گل دارد » شمارهٔ ۵۰
با گل گفتم: چو چشم آن میدارم
کز خندهٔ تو گشاده گردد کارم
گل گفت: چو ابر گرید آید زارم
کز خندیدن ریختن آرد بارم
جامی » دیوان اشعار » فاتحة الشباب » رباعیات » شمارهٔ ۸۵
رفت آنکه به قبله بتان روی آرم
حرف غمشان به لوح دل بنگارم
آهنگ جمال جاودانی دارم
حسنی که نه جاودان ازان بیزارم
رضی‌الدین آرتیمانی » رباعیات » رباعی شماره ۷۴
صد شکر که آشفته سر و دستارم
بر گشته ز دوست خلوت و بازارم
حاصل که رسیده تا بجائی کارم
کزیاد رود اگر بیادش آرم
رضی‌الدین آرتیمانی » رباعیات » رباعی شماره ۷۶
یک کوچه شده‌است خلوت و بازارم
یکسان گشته‌است اندک و بسیارم
یک ره گشتیم با دو عالم زان رو
یکرنگ شده است سبحه و زنارم
باباافضل کاشانی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۱
آزردن خلق کافری پندارم
وز خلق جهان همین طمع می دارم
می کوشم تا ز من نیازارد کس
تدبیرم چیست تا ز کس نازارم؟
امیر معزی » رباعیات » شمارهٔ ۱۲۷
ای یار شبی که بی‌رخت بگذارم
پروین بود از غم تو آن شب یارم
یک نیمه زشب چشم به پروین دارم
یک نیمه همی ز چشم پروین بارم
کمال‌الدین اسماعیل » رباعیات » شمارهٔ ۵۹۶
بس اشک که از دیده بحاصل آرم
از آب دو چشم پای در گل آرم
در چشم نماند آب و ترسم زین پس
چون شمع زدیده آتش دل بارم
