هرکس به کسی دارد گر عهدی و پیمانی

بر عهد تو پیوندد آخر همه پیمان‌ها

افراخت چودر بستان آن سرو سهی قد را

شد هر شجری طوبی ما ارفعه قد را

آن دلبر روحانی تا زلف پریشان کرد

در مجمع قید آورد دلهای مجرد را

تاراج کنی تا کی ای مغبچه ایمان‌ها

کافر تو چه می‌خواهی از جان مسلمان‌ها

تیری به من افکندی این طرفه که از یک تیر

در هر بنِ موی من پنهان شده پیکان‌ها

ای خضر مبارک پی بنمای به من راهی

[...]

در صومعهٔ صوفی اوصاف تو می‌خوانند

در محکمهٔ مفتی غوغای تو می‌بینم

از چنگ و نی و مطرب آواز تو می‌آید

در جام و خم ساقی صهبای تو می‌بینم

گر می‌شنوی زاهد با ما به خرابات آی

در کش دو سه پیمانه بپذیر ملامت را

در راه ملامت مرد پیدا شود از نامرد

ورنه همی می‌دانند این راه سلامت را

ز آغاز پشیمان باش از نفس پرستیدن

[...]

در وادی گمراهی افتاده بُدَم حیران

آن خضر مبارک پی، ناگه به سرم آمد

رستیم ز چند و چون، رفتیم ز خود بیرون

در عالم بی چونی چندی سفرم آمد

ای عقل ز سر بگذار این حیلت روباهی

[...]

تا روزنظرها داشت با عاشقِ رویِ خویش

یارب ز چه جانان را باز ار نظر افتادیم

گه عرش خدا گویی و گه سوی سماپویی

آنها که تو می‌جویی بر روی زمین باشد

گر باده خرابت کرد هم باده کند آباد

این خانه خرابان را تعمیر چنین باشد

با هم نفس ناجنس یک دم نتوان بودن

[...]

ز اغیار چو بگسستم با یار بپیوستم

این متصلّی را شد آن منفصلی باعث

از حسن عمل زاهد جنت طلبد از حق

بر قرب خدا ما را شد بی عملی باعث

مقبولی آن حضرت پاکیزگی تن نیست

[...]

در مرتبهٔ هستی پستی است زبردستی

افتادگی و پستی عالی گهری باشد

نبود عجب ار بر ما شد پیر مغان مشفق

با مغبچگان او را مهر پدری باشد

از دیدهٔ جسمانی گر آمده پنهانی

[...]

ماییم که بنشستیم در کشتی اهل البیت

مَنْوَافَقَنَا اسْتَخْلَصَ مَنْخَالَفَنَا اسْتَغْرَق

چون دیده به نور حق در دل نگران گردد

نور علی مطلق بر دیده عیان گردد

چون عین یقین باشد دل لوح مبین باشد

چون دیده چنین باشد دل نیز چنان گردد

چون راه مغان پوید آداب مغان جوید

[...]

آن عالم روحانی خمخانهٔ ربانی

روح جبروتی خم فیض صمدانی راح

نفس ملکوتی را مینا و صراحی دان

اعیان شهادی را هر یک قدحی ز اقداح

بگذر ای ناصح فرزانه ز افسانهٔ ما

بگذارید به ما این دل دیوانهٔ ما

ای زن صفت از عشقش تا چند سخن گویی

این راه نگردد طی بی همت مردانه

گر زانکه گدای شهر صد گونه هنر دارد

هرگز ندهندش راه در محفل شاهانه

ای سلسلهٔ زلفت زنجیر دل شیدا

از دیدهٔ ما پنهان وندر دل ما پیدا

پنهانی تو پیدا پیدایی تو پنهان

پیدایی ما از تو پنهانی تو از ما