اعضای تن خود همه کاویدم و دیدم

در هر رگ و هر پی ز غمت نیشتری بود

تا چیست ندانم که در این قافله هرکس

از پای درافتد ز همه پیشتر آید

دل را هوس صحبت مانیست ببینید

دیوانه سر صحبت دیوانه ندارد

مستند دو عالم همه از ساغر وحدت

خوش باش درین بزم که بیگانه ندارد

ای بی خبر از باخبر عشق چه پرسی

کان کس که خبر شد ز خبر بی خبر آمد

ای بی خبر از باخبر عشق چه پرسی

کان کس که خبر شد ز خبر بی خبر آمد

آزاد شد از کشمکش فکر دو عالم

هر دل که ز زلف تو به پا سلسله دارد

هرچند نبینند عیان مهر چو خفاش

خورشید نهان نیست ز صاحب نظری چند

غواص صفت غوطه درین لُجّهٔ توحید

خوردیم بسی تا که برآمد گهری چند

میری که بود حافظ زندان سکندر

وز حکم مَلک مُلک سلیمانش مسخر

آن کس که به دل مهر خداوند ندارد

بالله که علاجی به جز از بند ندارد

این نظم که نقصان و خطایش ز صفایی است

غم دیده و دل شاد

وی طره تو نافه گشای شب معراج

می ده که رسد موکب مولود محمد

زان کوثر می آر مرا کشتی کشتی

کآفاق شد امروز به ازخلد مخلد

حل گشت کنون عقده دین رو بتشکر

محلول زر انداز بسیماب معقد

این بوی گل از چیست چنین فرخ و محمود

گر آب نخورده زخوی چهره احمد

با آن همه تشریف عنایات الهی

در عالم تجرید چو او نیست مجرد

آن خواجه کونین که از بندگی حق

شد بندگیش مایه اجلال موبد

پر غیب و شهود از وی و این مردم عامی

تا زنده پی او بسوی گنبد و مرقد

تو درهمه عالم و عالم همه در تست

محمود بود ممکن و ذات تو بلا حد

تنها نه همینم رمضان بی می سرشد

کز بیم امیرم همه ماهی رمضان بود