هم پیچ و خم غصه چو زه کرد کمان را

کامشب شب قتل است

دل تنگ تر از چشم زره کرده یلان را

کامشب شب قتل است

بر ماه رسد پرده دری دست کتان را

کامشب شب قتل است

پوشیده سیه ساحت فردوس جنان را

کامشب شب قتل است

از نیل عزا سرمه دهد چشم بتان را

کامشب شب قتل است

یا ساقی کوثر مددی تشنه لبان را

کامشب شب قتل است

توفیق دهد ختم عزا سینه زنان را

کامشب شب قتل است

گرپیر مغان مرشد من شد چه تفاوت

در هیچ سری نیست که سری ز خدا نیست

رو عشق طلب کن که به سر پنجهٔ فکرت

نگشوده کسی پرده ز رخسار حقیقت

تا مست ازین می نشوی باز ندانی

اسرار دل اهل دل از شطح و ز طامات

از صحبت صوفی منشان سوخت دماغم

ای باده پرستان ره میخانه کدامست

کس نیست که در دل غم عشق تو ندارد

کان را که غم عشق کسی نیست کسی نیست

هر کس صفتی دارد و رنگی و نشانی

تو ترک صفت کن که ازین به صفتی نیست

عشق است که هر دم به دگر رنگ برآید

ناز است یکی جای و دگر جای نیاز است

سودی نه که نقاش کشد صورت سیمرغ

چون صورت سیمرغ بعینه نه همان است

اندیشه ز سر نیست که شد در سرِکارش

اندیشه از آن است که با ماش سری نیست

هر نقش خیالی که ترا غیر نماید

تعبیر کن آن را که خیال تو به خوابست

در مدرسه کس را نرسد دعوی توحید

منزلگه مردانِ موحد سرِ دار است

اندیشه کسی راه به کنه تو ندارد

هرچیز که هست از تو نشان هست ونشان نیست

خم ها همه در جوش و خروشند ز مستی

و آن می که در آنهاست حقیقت نه مجاز است