ای بار خدای بنده پرور

استاده گدای پیربر در

او خفته بناز، شب به بستر

من حلقه صفت، نشسته بر در

من تکیه ی سر نموده زانو

او تکیه زده ببالش پر

با غیر نشسته روبرو او

[...]

سجادهٔ زهد من که آمد

خالی ز عیوب و عاری از عار

پودش همگی ز تار چنگ است

تارش همگی ز پود زنار

خاکست امیر هر عناصر

خاک است امین هر جواهر

ز آن نافه که آهو آورد بر

خاک اسداللّه است بهتر

چون حلقه نتابم از درش سر

نالم ز برون چو حلقه بر در

تا چند به هر خرابه مجمر

سر بر سر خاک و خاک بر سر

در بزم شهود مخزن سر

آثار تو مخفی است و ظاهر

از موعظه واعظان منبر

دارند هوای اسب و استر

ای کشتی علم را تو لنگر!

وی قطب کمال را تو محور!

هستی تو به مصطفی پسر عم

خوانده است نبی تو را برادر

تو قوت بازوی رسولی

[...]

ای شاه بریده سر ز خنجر!

ای خسرو بی سپاه و لشگر!

عریان، تنت افتاده بر خاک

خاکت ز وفا کشیده در بر

لرزید زمین، به خود چو سیماب

[...]

دردا که سپهر سفله پرور

شد یار یزید شوم ابتر

بگرفت به کف علی اکبر

در دم پی یار پدر سر

شوری که تو را فتاده بر سر

پنهان مکن از من مکدر

گردد به صباح روز محشر

حاضر به مقام عدل داور

آرد به ببرش رابط مضطر

قنذاقه پر ز خون اصغر

(صامت) ز غم علی اکبر

بر جان جهان فکندی آذر

داماد و پسر عم پیمبر

مولای جهان ولیّ داور

الهامی ازین ده و دو سرور

یک بنده بود درود گستر