حسن چو در عشق تجلی نمود

آینه صورت و معنی نمود

عشق همه آینه سازی کند

حسن درآن جلوه طرازی کند

گر بسرت هست دلا شور حسن

[...]

شکر کز اعجاز کلام مبین

تافت بدل پرتو نور یقین

وسوسه شک بیقین دور شد

سینه از آن آئینه پر نورشد

نور یقین تافت در اقصای دل

[...]

جانوری جانوری را بدام

خواست کند صید بصد اهتمام

حلقه دامش به قدم قید شد

صید بکف نامده خود صید شد

باز کن آخر تو بعبرت نظر

[...]

شاه جهان خسرو عالم تویی

شاه نه شاهنشه اعظم تویی

خرمی دهر ز عید آنکه زو

عید بدهر آمده خرم تویی

پشت ظفر، روی هنر، چشم عقل

[...]

هر که کند منع من از روی تو

کاش به بیند رخ نیکوی تو

تیغ به روی تو کشیده است لیک

خون مرا ریخته ابروی تو

گریه ی خلق از تو ولی آب چشم

[...]

ای همه هستی ز تو پیدا شده

خاک ضعیف از تو توانا شده

زیر نشین علمت کاینات

ما به تو قائم چو تو قائم به ذات

مبدأ هر چشمه که جودیش هست

[...]

ای ز وجود تو وجود همه

پرتوی از بود تو بود همه

نیست کن و هست کن هست و نیست

غیر تو و صنع تو موجود نیست

صفحه خضرا ز تو آراسته

[...]

گر سر چرخ است پر از طوق اوست

ور دل خاک است پر از شوق اوست

دور جهان است به فرمان او

خنگ فلک غاشیه گردان او

کشمکش هر چه درو زندگیست

[...]

هر ورقی چهره آزاده ایست

هر قدمی چشم ملکزاده ای است

معرفتی در گل آدم نماند

اهل دلی در همه عالم نماند

درد و هنرنامه این نه دبیر

نیست یکی صورت معنی پذیر

چند غرور از دغل خاکدان

چند منی ای دو سه من استخوان

پیشتر از تو دگران بوده اند

کز طلب جاه نیاسوده اند

حاصل آن جاء ببین تا چه بود

[...]

ملک سلیمان مطلب کان بجاست

ملک همانست سلیمان کجاست

حجله همانست که عذراش بست

بزم همانست که وامق نشست

حجله و بزمی است که تنها شده

[...]

شحنه این راه چو غارت گر است

مفلسی از محتشمی بهتر است

خیز و وداعی بکن ایام را

از پی دانه مکش این دام را

خط به جهان درکش و بی غم بزی

دور شو از دور و مسلم بزی

مملکتی بهتر ازین ساز کن

[...]

صحبت نیکان ز جهان دور گشت

خوان عسل خانه زنبور گشت

سایه کس، فر «همائی» نداشت

صحبت کس، بوی وفائی نداشت

با نفس هر که برآمیختم

[...]

رخت مسیحا نکشد هر خری

محرم دولت نشود هر سری

ای شده در دهر به دانش علم

وی زده بر مهر ز عنبر رقم

نامه اندوه زدایت رسید

شکوه کنان از من و رنج و الم

سلسله اش مرغ روان را چو دام

[...]

از پس حمد ملک ذوالجلال

بعد درود مه برج کمال

به که به اوصاف شه دادگر

خامه کنم رشک ده نیشکر

آن شه دریا دل والا تبار

[...]

مظهر لطف صمدی خالد است

منبع فیض ابدی خالد است

روی زمین جمله زبرجد شده

زاغ و زغن آخر ابجد شده