جز به هجا نظم نیابد نظام

زان که شود پنجه به ناخن تمام

پیش همه بعد دعا و سلام

برد به آئین بزرگان طعام

زود یکی ناقه برای طعام

همت من کرد ازان قوم وام

سفرهٔ آراسته از هر طعام

مائده در وی نکویی تمام

زبده اهل کرم آقا نبی

صاحب عز و شرف و احتشام

آنکه صحاب کف فیاض اوست

فیض‌رسان همه خاص و عام

آنکه ز خمخانه لطفش بود

[...]

ای کرمت شامل هر خاص و عام

مؤمن و کافر ز تو یابند کام

جانوری جانوری را بدام

خواست کند صید بصد اهتمام

گفت به خادم که ز وجه حرام

مائده‌ای ساز ز نوعِ طعام

گفت امیرش بنما این طعام

رزق حلال است به ما یا حرام

میر تمر چونکه شنید این کلام

بر سر پا خاست به صدق تمام

بر ده و دو، معنی حق شد تمام

بر ده و دو باد هزاران سلام

فرخ و فرخنده و فرخ کلام

پختهٔ تو مایه ده هرچه خام

داده ز کف دانش و بینش تمام

پختهٔ تو رسته بکلی ز خام

همچو روبه شد به سوراخ هوام

از نهیبش جان شیرین در کنام

کاش که بدهند همه خاص و عام

ابروی مردانه او را سلام

کاش بگویند که از مقدمش

روی زمین شد همه بیت الحرام

کاش بگویند قیامت رسید

[...]

خواست به میلِ دل و وفقِ مرام

روزِ خوشِ خویش رسانَد به شام

کاش فرود آیی از آن تیز گام

کز لبِ این چشمه ستانیم کام

زاغچه کس ننشستم به بام

باد به گوشم نرسانده پیام

زن نکند در دل جنگی مقام

عشقِ زنان است به جنگی حرام

مرغِ رمیده نشود زود رام

دام ندیده است که افتد به دام