هست به آن کعبه صدق و صواب

نسبتشان سلسله زر ناب

آنچه در او خواب برد ز اضطراب

دیده خرگوش ندیده به خواب

مرغ سحر ساخت به ناز و عتاب

در نظر نرگس بسیار خواب

معده معد کرده پی نان و آب

کی شود از قوت روان بهره یاب

لب چو ببندی ز طعام و شراب

در حرم مات شود فتح باب

شب چو درین درد فرو شد به خواب

آمدش از حضرت بی چون خطاب

راه ز گلگشت لب جو بتاب

تا نزند صورت تو سر ز آب

روز و شب عمر تو با صد شتاب

می گذرد آن به خور و این به خواب

کرده تو خواب و ز ورای حجاب

ناظر حال تو منزه ز خواب

عارفی از ظلمت شب نور یاب

دیده فرو بست به کلی ز خواب

من به چنین حال نهم سر به خواب

گوش بخوابانم ازین خوش خطاب

هر ورقی زان کتب آمد حجاب

زان حجب توی به تو رخ بتاب

علم که خوانده به ره ناصواب

باشد ازان علم سیه رو کتاب

هان که جگر سوخته و دل کباب

باز نمانی به سراب از شراب

چند به دفتر رقم ناصواب

یاد کن از دفتر یوم الحساب

گشته ز هر ناخن او در خضاب

بدر و هلالی ز شفق رنگ یاب

بهر دعا از لب ام الکتاب

حرف سقاک اللهش آمد خطاب

از خس و خاشاک چو صافیست آب

می نشود بر در و گوهر حجاب

مهر نه خاتمه این خطاب

شد رقم خاتم تم الکتاب

از اثر گرمی آن آفتاب

دیده گشودند جهانی ز خواب